Zakrztuszenie u dziecka może zdarzyć się w różnych sytuacjach, nie tylko w czasie jedzenia. Gdy przedmiot lub kęs pokarmu utknie w drogach oddechowych, powstaje zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia. Wtedy najważniejsze jest, aby szybko udzielić pierwszej pomocy. Najgorsza jest panika lub bezczynność. Zakrztuszenie u dziecka może zdarzyć się niemal w każdej chwili – podczas jedzenia, zabawy, na spacerze. Zakrztuszenie w większości przypadków jest niegroźne, czasami jednak dochodzi do powikłania, które nosi nazwę zadławienia. Zadławienie to stan zagrożenia zdrowia i życia. Sprawdź, jak postępować, gdy dziecko się zakrztusi, a co robić, gdy dojdzie do zadławienia. Spis treści: Zakrztuszenie i zadławienie – definicje i skutki Objawy zakrztuszenia u dziecka, objawy zadławienia Co zrobić, gdy dziecko się zakrztusi Pierwsza pomoc w zadławieniu Dlaczego dzieci się krztuszą Zapobieganie zadławieniom u dzieci Zakrztuszenie i zadławienie – definicje i skutki Zakrztuszenie u dziecka to pojęcie, które obejmuje też zadławienie będące powikłaniem zakrztuszenia. O zakrztuszeniu mówi się wtedy, gdy do tchawicy, krtani lub oskrzeli trafi ciało obce. Najczęściej jest nim kęs jedzenia lub odrobina napoju, ale w przypadku dzieci istnieje ryzyko, że do dróg oddechowych trafi też drobna zabawka lub inny niewielki obiekt, który dziecko weźmie do ust. Niegroźne zakrztuszenia kończą się kaszlem i wydaleniem z dróg oddechowych ciała obcego. Jednak nie zawsze zakrztuszenie u dziecka ma tak szczęśliwy przebieg. Gdy kawałek pokarmu lub przedmiot utknie w drogach oddechowych, może zablokować swobodny przepływ powietrza do płuc – dochodzi wtedy do zadławienia. W tej sytuacji organizm nie potrafi samodzielnie pozbyć się powstałej blokady i potrzebna jest pomoc z zewnątrz. Przedłużające się zablokowanie dróg oddechowych, czyli zadławienie, skutkuje niedotlenieniem całego organizmu, ale najbardziej wrażliwy na brak tlenu jest mózg. Im dłużej trwa zadławienie, tym większe ryzyko powstania trwałych uszkodzeń tego delikatnego narządu, a nawet śmierci dziecka. Objawy zakrztuszenia u dziecka, objawy zadławienia Jak odróżnić zadławienie od zakrztuszenia u dziecka? Sprawa jest na szczęście dość prosta. W zakrztuszeniu dziecko kaszle i robi to efektywnie – głośno i intensywnie. Nie traci kontaktu z otoczeniem, nie sinieje, jest w stanie nabierać powietrze do płuc, może próbować mówić. Objawy pojawiające się przy zadławieniu: bezgłośny kaszel brak możliwości mówienia lub brak płaczu u niemówiącego jeszcze dziecka sinienie twarzy utrata przytomności. Co zrobić, gdy dziecko się zakrztusi Jeśli wiadomo, że doszło do zakrztuszenia, a nie zadławienia, trzeba zachować spokój i zachęcać dziecko do kaszlu. W końcu gwałtowny wypływ powietrza z płuc, jaki towarzyszy kaszlowi, najprawdopodobniej wypchnie ciało obce z dróg oddechowych. Nie należy dziecka klepać w tym czasie po plecach, gdyż wstrząsy, zwłaszcza w pozycji pionowej tułowia, mogą jedynie spowodować obniżenie się ciała obcego w drogach oddechowych. Przez dłuższy czas obserwuj dziecko, które się zakrztusiło – także wtedy, gdy wszystko wróci do normy. Zwracaj uwagę na to, czy z czasem nie zmienia się ton podczas płaczu, czy oddech nie staje się cichszy, nie pojawia się świst, kaszel bez przyczyny, sinienie wokół ust, paznokci lub ogólne sinienie skóry. Gdybyś zauważyła któryś z tych objawów, jak najszybciej zawieź dziecko do lekarza. Możliwe, że w dolnym odcinku dróg oddechowych nadal tkwi ciało obce. Pierwsza pomoc w zadławieniu u dziecka Jeśli dziecko się zadławiło, zachowaj zimną krew – to trudne, gdy dziecko walczy o oddech, ale tylko wtedy będziesz w stanie mu pomóc. 1. Ułóż dziecko na przedramieniu twarzą w dół. Dłonią przytrzymaj głowę, nie blokując przy tym nosa ani ust dziecka. Jeśli dziecko jest za ciężkie, by tak je położyć, przedramię oprzyj na swoim udzie. Gdy jest zbyt duże, by oprzeć je wygodnie na przedramieniu, usiądź lub uklęknij na podłodze i przełóż je przez kolana głową w dół. Nigdy nie odwracaj dziecka do góry nogami. 2. Uderz nadgarstkiem w plecy. Powtórz to do 5 razy. Jeśli dziecko złapie oddech, mocniej zakaszle, zacznie głośno płakać, to znaczy, że twoje działanie było skuteczne. A jeśli nie, zrób to, co w kolejnym punkcie. 3. Usuń ciało obce. Odwróć dziecko twarzą do siebie, rozchyl jego usta – jeśli zobaczysz ciało obce, spróbuj je wyjąć jednym palcem (zagiętym jak haczyk). Nie chwytaj go dwoma palcami, bo mogłabyś wepchnąć je głębiej. Jeśli nic nie wskazuje na to, że drogi oddechowe dziecka zostały udrożnione, zrób kolejny ruch: 4. Uciskaj klatkę piersiową. Ułóż niemowlę tak jak w punkcie 1., tyle że na plecach, podtrzymując ręką jego potylicę i rozpocznij uciskanie klatki piersiowej. Połóż na mostku palec wskazujący i środkowy. Uciśnij klatkę tak, aby ugięła się na 1/3 swojej głębokości. Po każdym ucisku poczekaj, aż mostek wróci do pozycji wyjściowej, nie zdejmując z niego palców. Powtórz pięć razy. Jeśli maluch nie zacznie głośno płakać, kasłać, nie pozbędzie się ciała obcego, „uderzaj” i „uciskaj” po 5 razy na przemian. Jeśli to nie pomoże, to dalej: 5. Powtarzaj opisane powyżej czynności aż do skutku lub przybycia fachowej pomocy. Nie poddawaj się, gdyż z czasem rozluźnią się mięśnie gardła i łatwiej będzie ci usunąć tkwiącą w nich przeszkodę. 6. Jeśli dziecko straci przytomność, rozpocznij resuscytację dziecka (w przypadku dziecko, które nie skończyło roku, stosuj zasady obowiązujące przy resuscytacji niemowlaka). Połóż dziecko na wznak na twardym, równym podłożu. Odchyl główkę i wykonaj 5 wdechów po 1-1,5 s. Próbuj do 5 razy. Jeśli to nie da efektu, masuj serce i wentyluj (15 uciśnięć klatki, 2 wdechy). Przed kolejnymi wdechami sprawdź, czy nie widać ciała obcego. Jeśli do tej pory nie wezwałaś pogotowia, zrób to po jednominutowej reanimacji. A jeśli nic się nie zmieni (dziecko nie zacznie się poruszać, płakać), prowadź reanimację aż do jego przybycia bez sprawdzania, czy dziecko oddycha, ma puls itd. Na wszelki wypadek zawczasu powieś w widocznym miejscu telefony ratunkowe: 999 lub 112 (tylko z komórki) – to obowiązujący numer alarmowy w całej Unii Europejskiej. Gdy z dzieckiem dzieje się coś złego, ze zdenerwowania łatwo zapomnieć, pod jaki numer należy zadzwonić. Dlaczego dzieci się krztuszą Wszystkie dzieci poznają świat, nie tylko go oglądając, dotykając, ale przede wszystkim „smakując” to, co wpadnie im w ręce. Po drugie – układ nerwowy dziecka stale dojrzewa i dopiero musi się nauczyć sprawnie połykać pokarm. Nie staraj się więc przemycić kolejnej łyżki zupki, gdy niemowlę jest rozbawione lub z przejęciem opowiada ci coś w swym własnym języku. Wtedy o zakrztuszenie naprawdę nietrudno. Niektóre dzieci krztuszą się jedzeniem, inne mlekiem, starsze mogą zakrztusić się cukierkiem albo wodą na basenie czy własną śliną – w przypadku płynów dostających się do układu oddechowego mówi się o zachłyśnięciu. Jeszcze inne potrafią zakrztusić się drobną zabawką. Do zakrztuszeń u dzieci dochodzi naprawdę często, na szczęście większość z nich nie prowadzi do zadławienia. Pamiętaj też, że częściej od innych dzieci krztuszą się maluchy zmuszane do jedzenia. I nigdy podczas karmienia nie kładź dziecka. Lepiej, by jego główka wraz z górną połową ciała były lekko uniesione. Tchawica u rocznego dziecka ma średnicę jedynie 7 mm. Można więc sobie wyobrazić, że wystarczy naprawdę niewielki przedmiot, aby doprowadzić do zakrztuszenia czy nawet zadławienia. W dodatku podrażnione drogi oddechowe mogą zareagować skurczem, co dodatkowo zmniejszy ich światło i jeszcze bardziej utrudni przepływ powietrza. Zapobieganie zadławieniom u dzieci Uwaga na drobne przedmioty! Po każdym praniu sprawdź, czy guziczki i ozdoby na ubrankach dziecka są mocno przyszyte. Upewnij się też, że od jego zabawek nie można czegoś łatwo oderwać. Schowaj te, które są przeznaczone dla dzieci powyżej 3. roku życia. Nigdy nie pozwalaj niemowlęciu bawić się sflaczałym lub pękniętym balonem. No i pilnuj starszego rodzeństwa, aby nie karmiło malucha swoim jedzeniem ani nie dawało mu swych zabawek. Nie połykaj też przy dziecku żadnych leków (maluch może spróbować cię naśladować, poza tym możesz nie zauważyć, że maleńka tabletka potoczyła się pod stół). Tuż przed karmieniem nie smaruj dziąsełek niemowlaka żelem łagodzącym swędzenie towarzyszące ząbkowaniu. Sprawdź też, czy tarcza smoczka nie jest na tyle mała, by dziecko mogło go włożyć do buzi w całości. I nigdy nie zostawiaj dziecka samego, gdy je. Powodem zakrztuszenia może być nawet miękka kukurydziana chrupka! Konsultacja: dr Stanisław Bogucki, chirurg dziecięcy, specjalista medycyny ratunkowej. Szpital Dziecięcy im. prof. dr. Jana Bogdanowicza w Warszawie Zobacz także: Jak pomóc dziecku, które się zakrztusiło [WIDEO] Najczęstsze przyczyny zadławień u dzieci [WIDEO] Resuscytacja dzieci w różnym wieku

Gdy pies tęskni, kochający właściciel staje na głowie, by tylko osłodzić mu rozłąkę. Jednak czasem nawet najlepsze chęci nie wystarczają, gdy po prostu brakuje wiedzy, co robić w takich sytuacjach. Co zrobić, by wasze rozstanie przebiegło jak najłagodniej? Dowiedz się!Gdy pies tęskni, może odmawiać jedzenia, piszczeć i szukać właściciela po całym mieszkaniu. Czasami daje wyraz swojej tęsknocie poprzez wycie i szczekanie, co może spotkać się z upomnieniami ze strony sąsiadów. Wbrew pozorom rozstanie z psem nie musi oznaczać traumy i możemy maksymalnie zniwelować negatywne skutki rozłąki! Oto siedem porad, jak przyzwyczaić psa do rozłąki z właścicielem. Sprawdź je!Gdy pies tęskni. Co to jest lęk separacyjny?Co to jest lęk separacyjny? Z lękiem separacyjnym mamy do czynienia, jeśli zwierzak jest niezdrowo przywiązany do opiekuna i boi się zostać sam, nawet na krótko. Oczywiście nie każdy niezadowolony z wyjścia pana pies od razu musi na niego cierpieć. Jednak ważne, by rozpoznać go szybko, ponieważ stanowi on dla psa wyniszczający które cierpią na lęk separacyjny, w czasie nieobecności pana zaczynają głośno wyć i szczekać, aż do całkowitego wyczerpania. Potrafią także niszczyć rzeczy, drapać meble, gryźć przedmioty, nawet jeśli nie wykazują podobnych skłonności w obecności właściciela. Podobnie – fakt, że nauczyły się załatwiać potrzeby fizjologiczne na dworze, nie wpływa na to, że po wyjściu pana mogą siusiać w domu. Ponadto psy z lękiem separacyjnym nieustannie wylizują łapki, a w skrajnych przypadkach nawet się samookaleczają. Jeśli nasz zwierzak wykazuje podobne symptomy, warto skorzystać z poniższych porad. Gdy nie działają, koniecznie trzeba go zaprowadzić do weterynarza albo psiego behawiorysty. Nierzadko takie zachowania mają źródło w traumach i negatywnych przeżyciach, np. jeśli stało się coś złego, kiedy zwierzak był sam w domu lub został porzucony i zamknięty na dłuższy okres. Twój zwierzak chorował przez dłuższy czas albo został wcześniej oderwany od matki? Uważaj, może być podatny na nadmierne przywiązanie do opiekuna lub nasiąknąć syndromem wyuczonej bezradności. 1. Gdy pies tęskni. Co zrobić gdy pies tęskni? Pożegnaj się z nim jak gdyby nigdy nicCo zrobić gdy pies tęskni? Jeśli przed wyjściem poświęcasz psu o wiele więcej uwagi i czułości niż zwykle, zwierzak wyczuwa, że coś jest nie tak. Dlatego wasze rozstanie powinno przebiegać, jak gdybyś udawała się do pracy albo sklepu. W ten sposób nie wzbudzisz w piesku obaw, że dzieje się coś złego. 2. Jak złagodzić rozłąkę z psem? Zadbaj, by wyciszył się przed twoim wyjściemJak złagodzić rozłąkę z psem? Powinnaś dopilnować, żeby twój pies wyciszył się, zanim wyjdziesz. Dlatego wcześniej weź go na spacer i pobawcie się, by po powrocie był zmęczony i senny. Dopilnuj, żeby po wszystkim nie miał już siły na dalsze figle, a nie był rozbudzony. 3. Wyjeżdżasz na długo? Zostaw psa pod opieką kogoś, kto będzie mógł poświęcić mu czasKiedy wyjeżdżasz na dłuższy czas, zostaw psa pod opieką osoby, która może poświęcić mu dużo uwagi. Jeśli zwierzak będzie regularnie wychodził na spacery i miał się z kim bawić, o wiele łatwiej zniesie rozłąkę. Jego myśli zostaną zajęte czymś innym niż tęsknota za ukochanym opiekunem, będzie bardziej wyciszony i szybciej minie mu czas. 4. Zachowaj spokój przy powitaniuKiedy widzisz, jak twój ukochany psiak rzuca się na ciebie po okresie rozłąki, serce aż ci się rwie, żeby go mocno przytulić. Zachowaj jednak spokój! Nie chodzi o to, żebyś odtrącał zwierzaka, lecz odczekał, zanim go pogłaszczesz. W ten sposób będzie postrzegał rozstania jako coś normalnego, co czasem po prostu się zdarza, ale zawsze dobrze Zostaw psu coś dobrego do jedzeniaJeśli na co dzień dajesz pieskowi smakołyki tylko w nagrodę, w dni rozłąki możesz go nieco porozpieszczać. W tym celu poukładaj w różnych miejscach, które zwierzak odwiedza w ciągu dnia, psie ciasteczka, paszteciki itd. To na pewno chociaż na chwilę oderwie jego uwagę od myśli o nieobecności oraz pomoże mu ją łatwiej Znajdź dobry hotel dla psówNie masz z kim zostawić swojego pupila, ale chcesz mieć pewność, że będzie znajdował się w dobrych rękach? Idealnym rozwiązaniem jest hotel dla psów. Jak wybrać hotel dla psa?Jeśli zdecydowałaś się na pozostawienie pieska w hotelu, możesz wybierać spośród dwóch typów instytucji: hotelu domowego i kojcowego. W pierwszym przypadku prowadzisz zwierzaka do domu, w którym są oferowane usługi hotelowe, w drugim do wynajętego kojca z wybiegiem, przeznaczone dla psów mieszkających na dworze. W hotelu domowym zwierzak otrzymuje opiekę, wyżywienie, specjalnie wyszkolony personel dba o niego i bawi się z by wcześniej dokładnie sprawdzić opinie o placówce i kwalifikacje osoby, której powierzasz swojego ukochanego pupila! Warto wiedzieć, że hotele nie przyjmują niewysterylizowanych zwierząt. Żeby piesek łatwiej zniósł rozłąkę, możesz zostawić mu ulubioną zabawkę z domu albo jakąś swoją rzecz, dzięki której będzie czuł twój zapach i zyska poczucie bezpieczeństwa. 7. Zacznij przyzwyczajać pieska metodą małych krokówJeśli do tej pory byliście z twoim czworonogiem nierozłączni, nic dziwnego, że piesek spanikuje, kiedy go zostawisz. Dlatego oswajanie go z wyjściami opiekuna powinno się odbywać stopniowo. Taką naukę powinno się rozpocząć, kiedy piesek jest jeszcze przyzwyczaić psa do rozłąki? Zacznij od zostawienia pieska na kilka minut w zamkniętym pomieszczeniu albo kojcu. Kiedy zwierzak zacznie lepiej radzić sobie z izolacją, stopniowo wydłużaj czas swojej nieobecności. Jeżeli zaniedbany tę kwestię w dzieciństwie, w dorosłym życiu pieska będzie nam dużo trudniej go nauczyć. Gdy pies tęskni. Pamiętaj, by nie zostawiać pieska samego w sylwestra!Pamiętaj, że pod żadnym warunkiem zwierzaka nie należy zostawiać samego w sylwestra! Huk petard i fajerwerków może wystraszyć pieska na tyle, że zrobi sobie krzywdę podczas próby panicznej ucieczki, a nawet dostanie zawału serca. Może zdecydujecie się na specjalny sylwester dla właścicieli psów? Organizatorzy takiego wyjazdu oferują np. pobyt w górach, wspólne spacery, zabawy integracyjne dla właścicieli i wiele innych atrakcji. Warto spróbować!ZOBACZ ZDJĘCIA:fot. Matthew HenryCo robić, gdy pies tęskni? Upewnij się, że chodzi o zwykłe przywiązanie, a nie chorobliwy lęk Tamara BellisZanim wyjdziesz, zostaw swojemu psiakowi kilka smacznych przekąsek. To złagodzi jego Nick MundackalPrzed wyjściem zabierz psa na długi spacer, po którym będzie wyciszony i Andrew PonsJeśli wyjeżdżasz na kilka dni i zostawiasz psa pod czyjąś opieką, warto wybrać kogoś, kto będzie mógł spędzić z nim czas na spacerach i Jamie StreetA może dobrym wyjściem jest sylwester dla właścicieli psów? Możecie wspólnie z pupilem spędzić czas z innymi psiarzami na spacerach i zabawie. ZOBACZ TEŻ:Dlaczego zwierzęta nie lubią fajerwerków? Sposoby, by pomóc naszemu pupilowi przetrwać sylwestraPies czy suka, jak wybrać? Różnice, argumenty i poradyPies do bloku. Rasy które najlepiej sprawdzą się w bloku

William Shakespeare nazwał zazdrość zielonookim potworem. Z tym uczuciem, zarówno u siebie, jak i u innych, zetknąłeś się pewnie nie raz. Czy wiesz, że może ono dotyczyć również czworonożnego domownika? Dowiedz się, skąd bierze się zazdrość u psa, w jaki sposób zachowuje się zazdrosny pies, a przede wszystkim – jak sobie z nią radzić. Badacze psich zachowań są już pewni – czworonogi odczuwają całkiem dużą gamę emocji. Zostały one podzielone na dwie grupy: emocje pierwotne i emocje wtórne. Do tych pierwszych należą strach, radość, złość czy zaskoczenie. Wśród drugich znalazły się wstyd, poczucie winy i zazdrość, którą właśnie teraz się zajmiemy. Co ciekawe, chociaż jestem daleka od generalizowania, częściej zazdrość o opiekuna przejawiają psy małych ras. Te duże są bardziej skłonne do „dzielenia się”. Oczywiście nie można z góry zakładać, że każdy york będzie zazdrosny, a każdy labrador podzieli się swoim opiekunem z innym psem lub człowiekiem. To, czy pies jest zazdrosny, możemy określić dopiero w konkretnej sytuacji. Zazdrość u psa – skąd się bierze i jak wygląda? Psy, podobnie jak ludzie, nie są zazdrosne o wszystko i wszystkich. Może się jednak zdarzyć, że Twój pupil poczuje, że w danej sytuacji jest na zagrożonej pozycji i zacznie odczuwać wspomniane uczucie zazdrości. Najczęściej pojawia się ono, gdy sytuacja w Waszym domu ulega znaczącej zmianie. Co to oznacza? Pojawienie się nowego członka rodziny – partnera, dziecka, czy drugiego zwierzęcia. Twój czworonożny przyjaciel nie potrafi poradzić sobie ze zmianami i wtedy do gry wkracza zielonooki potwór. W nowej sytuacji bardzo szybko zauważysz, że zachowanie Twojego pupila uległo zmianie. Jak najczęściej zachowuje się zazdrosny pies? W obecności „intruza” zwierzę może skomleć, warczeć i szczekać. Zazdrosne psy mogą stać się nawet agresywne. Z drugiej strony objawem zazdrości może być smutek i apatia. Niektóre zwierzęta niszczą swoje posłanie lub zabawki, a nawet zaczynają sikać w domu. Być może Twój pupil będzie próbował Cię odzyskać, wpychając się między Ciebie i osobę lub zwierzę, które mu zagraża. Tendencję do takiego zachowania udowodnili naukowcy z University of California. Pokazywali grupie psów filmy video, na których ich opiekunowie bawili się z pluszowymi czworonogiem. Większość obserwowanych psów od razu próbowało dostać się w pobliże swojego opiekuna. Reakcję na nagranie z pluszowym psem porównano z reakcjami na inne czynności wykonywane przez opiekunów. W innych przypadkach objawy zazdrości były sporadyczne. Potwierdziło to nie tylko zdolność psów do zazdrości, ale również potrzebę oddzielenia swojego opiekuna od intruza. Zazdrosny pies – czy da się temu zapobiec? Wspominałam wcześniej, że to, czy pies jest zazdrosny, da się określić w konkretnej sytuacji. Mimo to można zawczasu co najmniej zminimalizować efekty działania złych emocji. Może na to znacząco wpłynąć właściwa socjalizacja i przyzwyczajanie psa od szczeniaka do różnych sytuacji. Oczywiście ciężko jest myśleć zawczasu o wszystkich poważnych zmianach w życiu. Jednak, kiedy one nadejdą, pomyśl o tym, jak przygotować na nie swojego czworonożnego przyjaciela, aby zaoszczędzić mu negatywnych emocji, w tym zazdrości. Przeanalizujemy teraz konkretne sytuacje, w których najczęściej objawia się zazdrość u psa. Pies zazdrosny o partnera Było tak pięknie – tylko on (pies) i Ty (opiekun). Całą uwagę w wolnym czasie poświęcałeś czworonogowi. I nagle w Twoim życiu pojawia się ktoś nowy, kto ten czas psu zabiera. Często pies jest zazdrosny o partnera, ponieważ poświęca się mu, chcąc nie chcąc, mniej uwagi. Bardzo ważne jest zatem, żeby od początku pracować nad pozytywnym kojarzeniem. Niech wizyty partnera będą dla psa okazją do dodatkowego spaceru, wspólnej zabawy, czy karmienia smakołykami. Czasami zdarza się, że negatywne emocje u psa wywołuje strach człowieka. Czworonogi doskonale wyczuwają, gdy ktoś się ich boi. Niektóre reagują bardzo ekspresyjnie, chcą wejść w interakcję, co jedynie pogłębia traumę, a w efekcie również barierę na linii człowiek – zwierzę. Taka sytuacja będzie wymagała od Ciebie delikatności zarówno w stosunku do psa, jak i partnera. Wspólnie musicie wypracować kolejne kroki wzajemnego poznawania się. Pies zazdrosny o dziecko Bezpośrednio przed pojawieniem się noworodka w domu należy psa porządnie zmęczyć. Długi spacer warto urozmaicić treningiem lub zabawą z innym czworonogiem. Dzięki temu uwolni z siebie nagromadzoną energię i w momencie zapoznania z małym człowiekiem nie będzie już aż tak mocno podekscytowany. Zaraz po powrocie ze szpitala do domu pies będzie łaknął kontaktu ze swoją opiekunką, której nie widział kilka dni. Młoda mama, mimo skupienia na maluszku, powinna poświęcić czas na dużą dawkę czułości wobec zwierzęcia. Pierwszy kontakt z samym noworodkiem powinien odbywać się na poziomie, na którym pies nie będzie musiał się wspinać, aby zobaczyć, co jego opiekunowie przynieśli do domu. Twój pupil będzie chciał zapoznać się z zapachem nowego lokatora, przekonać się, że w beciku nie znajduje się zabawka, a prawdziwy, chociaż mały, człowiek. Przede wszystkim z nadchodzącą zmianą, którą jest pojawienie się dziecka, należy zaznajamiać psa w trakcie ciąży. Dla czworonoga, który do tej pory był oczkiem w głowie swoich opiekunów, będzie to naprawdę ogromna zmiana. Pojawi się nowy i bezbronny lokator, który będzie wymagał od swoich rodziców całodobowej opieki i czasami psie potrzeby mogą zostać zepchnięte na drugi plan. Do tego dochodzi nowy zapach oraz dźwięki, np. płacz. Cała praca związana z przyzwyczajaniem psa do nowej sytuacji spoczywa zatem na dorosłych opiekunach. Już w trakcie ciąży warto zapraszać do domu znajomych z dziećmi, również tymi najmniejszymi. Dzięki temu zwierzę przyzwyczai się do dźwięków wydawanych przez dzieci oraz zachowań, które dla czworonoga mogą wydawać się dziwne. Gdy młoda mama będzie jeszcze w szpitalu, tata dziecka niech zabiera do domu brudne pieluszki oraz ubranka, które przeszły już zapachem małego człowieka. Tę metodę zastosowaliśmy na naszym Idefixie i sprawdziła się doskonale. Co więcej, Idefix asystował nam przy wielu czynnościach związanych z dziećmi, np. kładł się blisko łóżeczka, gdy spały, a także z wielką uwagą obserwował karmienie. Jeśli chcesz uniknąć tego, że pies będzie zazdrosny o dziecko, nie daj mu odczuć, że stracił swoją pozycję i Twoją miłość. Poświęcaj mu tyle uwagi, ile zdołasz. Pies jest zazdrosny o drugiego psa Powodów, dla których decydujesz się na sprowadzenie do domu drugiego czworonoga, może być wiele. Jeśli do tej pory pies-rezydent był jednym zwierzęciem w rodzinie, to nic dziwnego, że może stać się zazdrosny o nowego lokatora. Dotyczy to szczególnie starszych czworonogów. Wprowadzenie kolejnego psa do domu będzie wymagało od wszystkich domowników wiele spokoju i cierpliwości. To, że Twój pupil uwielbia zabawy z innymi czworonogami na spacerach, nie oznacza, że zaakceptuje nowego lokatora we własnej przestrzeni. Zachowaj rytm dnia i zasady, do których przyzwyczajony jest pies-rezydent. Jeśli swojemu „staremu” czworonogowi zabraniasz pewnych zachowań, np. wskakiwania na kanapę, to nie możesz pozwalać na to nowemu domownikowi. Stosuj wobec obu psów te samego reguły codziennego życia i poświęcaj im tyle samo uwagi. Często czworonogi mają silniejszą potrzebę przebywania w towarzystwie opiekuna niż swoim. Jeśli zatem rozważasz wzięcie drugiego psa, aby pierwszy miał towarzystwo, to niekoniecznie może być to dobre rozwiązanie. Zazdrosny pies? Wszystko z umiarem Zdążyłeś się już przekonać, że zazdrość u psa wcale nie jest rzadkim zjawiskiem. A czy Twój pupil miewa z tym problem? Mam nadzieję, że nie. Jeśli jednak przejawia takie zachowanie, zastanów się, co jest tego powodem. Właściwe określenie przyczyny jest punktem wyjścia do naprawiania Waszych relacji i korygowania niepożądanego zachowania. Uwielbienie psa wobec swojego opiekuna jest wprawdzie przejawem zaufania (o tym, jak rozpoznać, czy pies Ci ufa, pisałam w artykule Jak pies okazuje zaufanie?), ale jedynie pod warunkiem, że nie przeradza się ono w zazdrość i nie stwarza zagrożenia dla innych.

Szczekanie psa, choć jest to jego sposób komunikacji, może czasami być uciążliwe dla nas i naszego otoczenia. Szczególnie, gdy pies szczeka w nocy. Dowiedz się, jakie mogą być tego przyczyny, a także jak sprawić, aby Twój pupil przespał spokojnie całą noc. 1. Dlaczego pies szczeka? 2. Pies szczeka w nocy! Co zrobić? Po pierwsze – aktywność fizyczna Po drugie – trening umysłowy Po trzecie – stymulacja węchowa 3. Gdy pies szczeka w nocy… po prostu chce Ci coś przekazać Dlaczego pies szczeka? Zapewne niejeden raz zastanawiałeś się: dlaczego pies szczeka? Obok mowy ciała i zapachu jest to jedna z podstawowych form komunikowania się otoczeniem. Pies, podobnie jak człowiek, chce wyrazić całą gamę informacji oraz emocji. Warto obserwować swojego pupila, ponieważ nie szczeka on bez powodu, a co więcej – nie zawsze wyraża ono to samo. W zależności od sytuacji, szczekanie może oznaczać dobre lub złe zamiary. Może być ono zarówno informacyjne, jak i wynikać z radości czy ekscytacji (np. na widok kogoś znajomego). Może być również związane z ostrzeżeniem lub groźbą. A dlaczego pies szczeka w nocy? Zazwyczaj spowodowane jest to nudą i frustracją, ponieważ Twój ulubieniec nie spożytkował energii w ciągu dnia. Pies szczeka w nocy! Co zrobić? Po pierwsze – aktywność fizyczna Przede wszystkim zadbaj o odpowiednią dawkę aktywności fizycznej Twojego pupila w ciągu dnia. Długie spacery połączone ze wspólną zabawą (aportowanie piłki czy freesbee) nie tylko wpłyną pozytywnie na relację pomiędzy Tobą a psem, ale również sprawią, że z przyjemnością wieczorem położysz się spać. Zadbaj nie tylko o długość spacerów, ale także ich częstotliwość i różnorodność. Jeśli lubisz bieganie lub jazdę na rowerze, to doskonałym rozwiązaniem będzie uprawianie tych sportów razem ze swoim czworonogiem. Obecnie mamy do wyboru bardzo dużą ilość sprzętu do uprawiania sportów z psem, dzięki któremu wspólna aktywność będzie komfortowa. Po drugie – trening umysłowy Gdy Twój pies szczeka w nocy, a pogoda nie sprzyja długim wędrówkom, zadbaj o jego trening umysłowy. Są czworonogi, dla których kwadrans zabaw węchowych będzie bardziej wyczerpujący niż godzinny spacer. Zaopatrz się w smakołyki i do dzieła! Podstawowym działaniem, które będzie stymulować mózg Twojego psa, jest ćwiczenie komend. Skupienie się na wykonaniu zadań, szczególnie nowych, będzie wymagało od niego wykorzystania dużej dawki energii. Twój pupil to bardzo sprytne zwierzę i zrobi dużo, aby otrzymać coś pysznego do zjedzenia. Gdy nie masz czasu na wspólny trening, z pomocą przyjdzie kula-smakula. Napełnij ją suchymi smakołykami i daj psu. Twój ulubieniec musi wykazać się sprytem i cierpliwością, aby z kuli powypadały wszystkie kawałeczki. Po trzecie – stymulacja węchowa Doskonałym sposobem jest również stymulacja węchowa. Najprostszą zabawą jest ukrywanie smakołyka w zaciśniętej dłoni. Zadaniem psa jest oczywiście jego wywąchanie. Do tej zabawy możesz użyć także kubeczków lub ukryć smakołyk w kartonie wypełnionym papierami lub materiałami. Możesz również wykorzystać gotowe zabawki stymulujące, w których ukrywa się smakołyki. Pies, za pomocą swojego węchu oraz łap i nosa, będzie próbował się do nich dostać. Ponadto nagradzaj psa w chwilach spokoju. W ten sposób nauczy się, że jest to zachowanie pożądane. Gdy szczeka, nie mów do niego i nie głaszcz go. W ten sposób uczysz go, że szczekanie wywoła Twoją reakcję. Gdy pies szczeka w nocy… po prostu chce Ci coś przekazać Pamiętaj – szczekanie dla psa jest jak mówienie dla człowieka. Twój pupil chce Ci w ten sposób coś przekazać, więc warto obserwować go, aby nauczyć się rozróżniać przyczyny szczekania. Teraz wiesz już także, co możesz zrobić, gdy pies szczeka w nocy. Dzięki powyższym poradom wyeliminujesz niepożądane zachowanie, ale również znacznie umocnisz więź ze swoim czworonogiem. Certyfikowana petsitterka, pasjonatka szkolenia psów metodami pozytywnymi. Mama dwójki energicznych córek i opiekunka wyjątkowego psa bez ogona.

Krztuszenie się wywoływane jest przez skurcze żołądka. Gdy tak się dzieje, żołądek reaguje poprzez usunięcie substancji odrzucanej przez organizm psa poprzez doświadczyłeś, że Twój pies się krztusi? Często zdarza się, że siedzisz się na kanapie, gdy nagle Twój pies zaczyna się krztusić. Możesz zacząć panikować, ponieważ wydaje Ci się, że nie może on oddychać, próbuje zwymiotować, a może i coś tego artykułu dowiesz się, jak odróżnić krztuszenie się od innych objawów, dowiesz się, dlaczego psy się krztuszą oraz co musisz zrobić, gdy do tego psy się krztuszą?Krztuszenie się to próba zwymiotowania, jednak nic nie zostaje wydalone. Jednocześnie, pies może zwymiotować bez krztuszenia się. Twój pies może się krztusić z następujących przyczyn: Zwymiotował już i jego żołądek jest pusty. Jednak pozostałości jedzenia mogą mu przeszkadzać. Ma wzdęcie. Gdy krztuszeniu się towarzyszą wymioty, sytuacja może być poważniejsza. Może to być znak obrażeń wewnętrznych, którymi powinien zająć się odróżnić krztuszenie się od kaszleniaKrztuszenie i kaszel są bardzo podobne, więc musisz umieć je odróżnić, aby pomóc swojemu psu. Czasami piana, która pojawia się na pysku, bierze się z kaszlu, a nie od z najłatwiejszych sposobów na odróżnienie tych dwóch rzeczy jest znajomość dźwięków wydawanych przez psa. Kaszlowi towarzyszy chrapliwy, suchy dźwięk. Tymczasem krztuszeniu towarzyszy dźwięk, który bierze się z gardła i jest jest też umiejętność odróżnienia krztuszenia od cofania się jedzenia. Chociaż są to metody na wyrzucenie czegoś z żołądka, cofanie się jedzenia nie obejmuje krztuszenia ani gwałtownych skurczy zrobić, gdy pies się krztusiGdy wiesz już, co jest przyczyną i jak odróżnić krztuszenie od innych objawów, możesz wziąć się do działania i pomóc pupilowi. Jak wspomniano powyżej, najniebezpieczniejsze jest krztuszenie, któremu towarzyszą wymioty, więc na tym się wykonać poniższe kroki: Postaraj się odkryć, dlaczego pies się krztusi. Może zdarza się to tylko, gdy dasz mu do jedzenia coś innego, niż jego karma. Jeśli krztuszenie często się powtarza, być może w pożywieniu jest coś, co wywołuje tę reakcję. Jeśli zdarza się to po powrocie z dworu, prawdopodobnie zjadł coś z ziemi. Innymi słowy – sprawdzaj swojego pupila. Zapobiegnij wymiotom. Jeśli dzieje się tak często, możesz dać mu przepisane przez weterynarza lekarstwo zapobiegające wymiotom, aby wydłużyć czas między epizodami. Uzupełniaj płyny. Tak, jak u ludzi, wymiotowanie może spowodować odwodnienie u psów. Dlatego ważne jest, aby podawać pupilowi dużo wody i soli mineralnych, aby pomóc mu uzupełnić płyny. Jeśli pies zwymiotuje więcej, niż raz dziennie, jak najszybciej zabierz go do weterynarza. Jeśli myślisz, że krztuszenie się jest wywołane przez coś, co pies połknął, tym bardziej musisz odwiedzić specjalistę. Czasami weterynarz będzie musiał zrobić coś, czego Ty nie jesteś w stanie zrobić w obserwuj psa, ponieważ jeśli ma skręt żołądka może się to skończyć zgonem. Nie zakładaj, że krztuszenie się jest niegroźne. Każda nieregularność w organizmie, także zwierzęcym, dzieje się, ponieważ coś jest nie tak. A na Tobie leży odpowiedzialność za dowiedzenie się, co jest źródłem problemu.

Wracasz z pracy, a tam kapcie w strzępach? To niestety dość częsta sytuacja, że pies zostaje sam w domu i niszczy rzeczy, od butów zaczynając, a kończąc na meblach czy drzwiach. U podstaw takiego zachowania nie leży jeden powód. Każdy przypadek jest indywidualny. Poznaj przyczynę, a będziesz w stanie zahamować niszczycielskie zapędy Twojego pupila. Czy wiesz, że czasami sam uczysz szczeniaka, że gryzienie przedmiotów w domu jest dozwolone? Gdy maluch dołącza do Twojej rodziny, jest tak rozkoszny i uroczy, że jesteś skłonny pozwolić mu na wszystko. Tym bardziej że w pierwszych dniach jest niczym puchata, zagubiona kulka. Litujesz się zatem nad szczeniakiem, przeciągasz w czasie wprowadzanie zasad, a czasami nawet sam dajesz mu do pogryzienia swojego kapcia, byle tylko poczuł się lepiej w nowym domu. A przecież to prosta droga do nauczenia go, że gryzienie domowych przedmiotów jest dozwolone. Z czasem przestanie Ci się to podobać, ale pupilowi ciężko będzie zrozumieć, że nagle opiekun zmienił zdanie. Ale jak to mówią, często mądry Polak po szkodzie. Jeśli już za późno jest na profilaktykę, poznaj przyczyny, z powodu których pies demoluje mieszkanie, gdy jest sam i jak temu zaradzić. 1. Pies niszczy w domu… z nudów! 2. Co zrobić, gdy pies niszczy w domu z chorobliwej samotności? 3. Wychodzące zęby 4. Frustracja 5. Pies niszczy mieszkanie, gdy zostaje sam – zabezpiecz je 6. Tego nie rób! 7. A może to choroba? Pies niszczy w domu… z nudów! Prawda jest taka, że pies też może się nudzić. Wyobraź sobie, że jesteś na jego miejscu – szybki spacer przed pracą opiekuna, a potem zostajesz na wiele godzin z sobą samym. Ty pewnie w tym czasie obejrzałbyś film, poczytał książkę i porozmawiał z kimś na messengerze. Są psy, które nie mają nawet zabawki czy gryzaka, którymi mogłyby się zająć w czasie nieobecności domowników. Dlatego Twoją rolą jest zadbanie o wszystkie potrzeby pupila. Gdy wychodzisz na dłużej, np. na uczelnię czy do pracy, wstań na tyle wcześnie, aby zapewnić czworonogowi długi spacer. Oczywiście podstawowych założeniem jest, aby zrealizował on swoje potrzeby fizjologiczne, ale równie ważne jest to, żeby się porządnie zmęczył. Wystarczy, że wygospodarujesz kilka minut, aby wykonać krótki trening komend lub pobawić się ze swoim czworonożnym przyjacielem. Przed samym wyjściem postaraj się jednak stonować swój nastrój. Gdy zaczniesz się szykować, unikaj mówienia do psa podekscytowanym tonem. Ważne jest, aby nie nastawiać go na dalsze wspólne spędzanie czasu. W zamian przygotuj mu na czas swojej nieobecności gryzak, kulę-smakulę czy bardziej skomplikowaną zabawkę węchową. Niektóre psy zachowują spokój, gdy podczas nieobecności opiekuna, mają pozostawione włączone radio. Co zrobić, gdy pies niszczy w domu z chorobliwej samotności? Najtrudniejszą sytuacją jest, gdy pies niszczy w domu rzeczy z powodu lęku separacyjnego. Jest to bardzo silna, wywołująca długotrwały stres, tęsknota za opiekunem. Bardzo często czworonogi zmagające się z lękiem separacyjnym gryzą przedmioty mocno związane z konkretnym domownikiem. Zazwyczaj są to rzeczy osobiste, mocno przesiąknięte zapachem opiekuna, takie jak kapcie czy nieprane ubrania. Praca nad takim psem wymaga bardzo dużo cierpliwości i czasu. Z lękiem separacyjnym nie da się uporać w kilka dni. Często gryzieniu przedmiotów towarzyszy wycie i skomlenie podczas Twojej nieobecności. Inne czworonogi nie jedzą i nie piją, gdy tylko za opiekunem zamkną się drzwi, nawet jeśli miałyby pozostać w domu same większość dnia. Wychodzące zęby Gdy w Twoim domu mieszka psie dziecko, musisz nastawić się, że prędzej czy później zaczną mu wypadać zęby mlecze i rosnąć stałe. A to oznacza swędzące dziąsła i wzmożoną chęć do gryzienia, aby złagodzić sobie tę dolegliwość. Jeśli szczeniak zacznie gryźć przedmioty w domu w Twojej obecności, od razu przerwij mu tę czynność. Kup również sznur lub szarpak. Zabawka będzie doskonałym zamiennikiem dla gryzienia Twoich rzeczy. Jednocześnie nauczysz psa, że zabawka jest jedyną rzeczą, którą pozwalasz mu gryźć. Czasami jednak będziesz musiał wyjść, nawet jeśli nie chcesz zostawiać psiego malucha na długo. Miej przygotowane naturalne gryzaki, które pomogą szczeniakowi uporać się ze swędzącymi dziąsłami i zębami. Taki gryzak możesz również schłodzić w zamrażarce. Działa on dokładnie tak samo jak schłodzony gryzak dla ząbkującego niemowlaka – szybciej łagodzą dolegliwości. Najważniejsze jest, aby błyskawicznie reagować na sytuację, gdy szczeniak gryzie przedmioty w domu i przekierować jego uwagę na to, co mu wolno. W innym przypadku z czasem przestanie gryźć z powodu ząbkowania, a zacznie dla zabawy. Frustracja W życiu zdarzają się sytuacje, gdy przez jakiś okres musisz i chcesz poświęcić swojemu pupilowi całą uwagę. Dzieje się tak, gdy masz w domu szczeniaka lub Twój czworonóg jest chory. Po jakimś czasie szczeniak zmienia się w dorosłe zwierzę, a chory dochodzi do zdrowia. Twoja codzienność wraca do normy. Przestajesz poświęcać czworonogowi całą swoją uwagę, ale dla niego jest to sytuacja, która może wywołać frustrację. Przyzwyczajone do poprzedniego rytmu życia zwierzę, nie może pogodzić się ze zmianami. Traktuje tę zmianę jako odrzucenie. W efekcie, gdy pies zostaje sam w domu i niszczy przedmioty. Dlatego ważne jest, aby zmiany w Waszym życiu wprowadzać stopniowo. Nagłe odwrócenie rytmu dnia zaburzy przyczynowo-skutkowy sposób myślenia Twojego czworonoga, a tego z pewnością nie chcesz. Swoją nieobecność wydłużaj stopniowo, podobnie jak będziesz skracać ilość czasu poświęcanego psu. Z czasem przyzwyczai się do tego, że opiekun musi wyjść nawet na kilka godzin. Pies niszczy mieszkanie, gdy zostaje sam – zabezpiecz je Jeśli zauważyłeś, że niszczenie przedmiotów w domu nie było tzw. wypadkiem przy pracy, czyli działaniem jednorazowym, to poza pracą z psem, warto również zabezpieczyć mieszkanie przed kolejnymi zniszczeniami. Jest to istotne również ze względu na zapewnienie pupilowi bezpieczeństwa podczas Twojej nieobecności. Gdy pies niszczy w domu różne przedmioty, nigdy nie wiesz, co w danym dniu ulegnie niszczycielskiej sile jego zębów i pazurów. Przede wszystkim usuń z jego zasięgu drobne przedmioty, które może połknąć, tak jak elementy biżuterii, czy fragmenty pilota od telewizora. Zadbaj również o pochowanie środków chemicznych, których działanie może doprowadzić psa do ciężkiej choroby lub śmierci. Postaraj się zabezpieczyć kable. Możesz je spryskać specjalnym płynem, który jest nieszkodliwy dla ludzi i zwierząt, ale odstrasza psy zapachem. Dobrym sposobem jest również wydzielenie czworonogowi jednego pomieszczenia w domu, w którym będzie przebywał podczas Twojej nieobecności. Tego nie rób! Badania nad zwierzęcą psychiką pozwalają nam dostrzegać wiele podobieństw pomiędzy ludźmi a psami. Jesteśmy jednak dwoma odrębnymi gatunkami i czy tego chcemy, czy nie, zawsze wiele aspektów będzie nas dzielić. Różnica dotyczy między innymi pojmowania przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Psy, w przeciwieństwie do nas, żyją tu i teraz. Mówi się, że potrafią przewidywać, co się wydarzy za chwilę, ale wynika to z ich instynktu oraz inaczej rozwiniętych zmysłów. Dlatego też nigdy nie każ pupila za coś, co zrobił podczas Twojej nieobecności. On nie wie, że złościsz się za to, że cztery godziny wcześniej pogryzł Twojego kapcia czy nogę od krzesła. Jeśli następnym razem po Twoim powrocie będzie się chował, to nie oznacza, że ma świadomość niepożądanego zachowania. Twój powrót będzie kojarzył mu się z krzykiem, a może nawet klapsem. Jestem pewna, że nie chcesz, aby Twój czworonożny przyjaciel bał się opiekuna, któremu powinien w 100% ufać. Wiem, że sytuacja, w której pies niszczy mieszkanie, gdy zostaje sam, potrafi wywołać nerwy i złość, ale od Twojego opanowania w dużej mierze zależy, czy uda Wam się to zmienić. A może to choroba? Niepokojąca może być sytuacja, gdy masz dorosłego psa, który do tej pory nie gryzł przedmiotów, a do tego zmieniło się jego zachowanie. Jeśli pupil stał się apatyczny, unika zabawy i kontaktu z domownikami, może to oznaczać, że odczuwa dyskomfort fizyczny, a nawet ból. Gryzienie przedmiotów jest dla niego uspokajające, staje się formą autoterapii. Udaj się z nim do lekarza weterynarii, który będzie w stanie postawić rzetelną diagnozę. Wdrożone leczenie sprawi, że dolegliwości ustąpią, a co za tym idzie przestanie również gryźć Twoje rzeczy.

Reakcja właściciela na agresję psa wobec innych psów – na smyczy Jeśli pies jest na smyczy w chwili podjęcia próby zaczepki, przede wszystkim nie powinniśmy naciągać smyczy najmocniej jak się da. Naturalnie nie możemy pozwolić, by dotknął drugiego psa. Nie powinien także dosięgać nikogo i niczego, co znajduje się na drodze do upatrzonej „ofiary”. Odciągnięcie psa powinno się odbyć szybkim krótkim szarpnięciem, adekwatnym do wielkości psa i siły jego ataku. Odwracamy wtedy uwagę psa od jego „przeciwnika” i staramy się zająć go czymś innym. Musimy dać naszemu psu wyraźny sygnał, że nie interesujemy się tym obcym psem i nie życzymy sobie, by on był w centrum uwagi czworonoga. Pupil ma mieć w tym czasie inne zajęcia – wymyślone właśnie przez nas. Po to, by osiągnąć efekty tym sposobem konieczne jest spełnienie następujących warunków: nauczenie psa podstawowych komend tak, abyśmy mogli go zająć ćwiczeniami lub zabawą (jeśli kocha zabawę z nami na tyle, by porzucić dla niej inne psy); musimy odznaczać się żelazną konsekwencją i siłą psychiczną, dzięki której będziemy potrafili przeciwstawić się każdej najmniejszej próbie zaczepki jaką podejmie nasz pies. Jeśli tylko uda nam się odwrócić uwagę naszego psa od celu tak, że nie będzie polował wzrokiem na „niedoszłą ofiarę”, powinniśmy go nagrodzić. Nie oczekujmy efektu po pierwszym ćwiczeniu. Kilka konsekwentnych powtórzeń powinno utrwalić właściwe zachowanie naszego psa. Reakcja właściciela na agresję psa wobec innych psów – bez smyczy Jeśli podobna sytuacja zdarzy się, kiedy pies nie jest na smyczy, sprawa się nieco komplikuje. W zasadzie nie powinno się zdarzać, że pies przejawiający takie zachowania biega bez smyczy tam, gdzie przebywają i spacerują inne psy. Załóżmy jednak, że tak się z jakiegoś powodu zdarzyło. Przeczytaj: Agresja psa wobec ludzi - jak sobie z nią radzić? Mniej odważne psy Mniej odważne psy wyznające zasadę „najlepszą obroną jest atak”, śmiało „sieją postrach” tylko na smyczy i z daleka. Bez naszego wsparcia w postaci smyczy robią się czasem niemal „przezroczyste”. Jeśli jednak odważą się powarczeć z daleka na zaczepianego psa mogą go sprowokować i od niego „oberwać”, szczególnie gdy trafią na mniej łagodnego osobnika. Pewne siebie psiska Bardziej pewne siebie psy niestety często zaskakują swoich niczego się niespodziewających właścicieli. Może się okazać, że nasz pies uważa, iż sam sobie poradzi i zacznie prowokować napotkanego psa. Nasza ocena sytuacji wymaga pewnego doświadczenia. Zobacz też: Agresja dominacyjna między psami - jak sobie radzić? Rozpoczęcie biegu za psem może być odebrane jako sygnał, że popieramy atak i również rzucamy się do ataku za naszym psem – jak za przewodnikiem stada, który zdecydował za nas. Szybkie stanowcze oddalenie się jest sygnałem „radź sobie sam, ja ci nie pomogę” i daje psu wybór: albo staje do walki sam, albo goni własne oddalające się stado (właściciela), które nie jest zainteresowane bójką. Musimy też koniecznie pamiętać, że całkowite zostawienie psa bez kontroli nie znaczy, że na pewno psy się nie pogryzą! Co więc jest najlepszym wyjściem z sytuacji? Staranne wychowanie i podstawowe szkolenie. To na pewno zadziała.

Powszechnie wiadomo, że koty miewają kłębki sierści, ale co z psami? Jeśli Twój pies wydaje dźwięki, jakby miał kłębek sierści, to możesz być zaniepokojony i zastanawiać się, czy to normalne u Ale czy psy rzeczywiście mogą miewać kłębki sierści? Tak, psy mogą mieć kłębki sierści w gardle, ale jest to rzadkie, i jest w tym coś więcej. W tym artykule omówimy, czy psy mogą mieć kłębki sierści, przyczyny i najczęstsze powody, dla których tak się dzieje, co możesz zrobić, aby pomóc swojemu psu, jeśli ma kłębek sierści, i jak zapobiec kłębkom sierści w przyszłości. Czy psy mogą krztusić się kłębkami sierści? Wiesz, że koty często mogą krztusić się kłębkami sierści, ale czy wiesz dlaczego tak się dzieje? Dzieje się tak dlatego, że ich języki są specjalnie ząbkowane, co uniemożliwia im wypluwanie pewnych rzeczy z pyska, na przykład sznurka, włosów czy sierści. Psy nie mają tak ząbkowanych języków jak koty, ale to nie znaczy, że psy nie połkną czasem włosów. Ponieważ koty pielęgnują się poprzez lizanie i robią to często, nie mają innego wyjścia, jak tylko połknąć sierść, która się od nich odczepi. Może się ona wtedy zebrać w żołądku kota i utworzyć kulki sierści, które kot może później zwymiotować. Jest to bardzo normalne dla kotów. Ale czy kłębki włosów są normalne dla Twojego psa? A więc "mój pies brzmi jakby miał kłębek sierści - co to oznacza?". Rzadko zdarza się, aby pies miał kłębki sierści, ale z pewnością nie jest to niespotykane. W rzeczywistości, nie jest to tylko problem kotów i psów - wiele innych futrzanych stworzeń miewa ten sam problem, w tym króliki, fretki, krowy i inne. Co powoduje powstawanie kłaczków włosów u psów? Czy to u kota, czy u psa, możesz się zastanawiać, dlaczego włosy połknięte przez zwierzę nie są po prostu trawione razem z pozostałą zawartością żołądka. Aby odpowiedzieć na to pytanie, przyjrzyjmy się najpierw, czym dokładnie jest kula włosowa u psa. Tak wygląda kłębek sierści: Kulki sierści, znane również jako trichobezoary, są masą włosów w przewodzie pokarmowym psa, które nie zostały strawione. Jak widać powyżej, kłębki sierści wyglądają jak ciasne, wydłużone walce zbitej Często zawierają one również kawałki niestrawionego jedzenia, które dostały się do nich podczas transportu do żołądka psa. W większości przypadków pies będzie miał kłębki sierści, gdy przypadkowo połknie trochę własnego futra podczas higieny ciała, lizania miejsca na skórze z luźnymi włosami lub z innych powodów. Jeśli zdarzyło Ci się kiedyś, że Twój pies wpadł w szał, ponieważ jego odchody zwisają na nitce włosów z jego tylnej części ciała, prawdopodobnie zjadł własne futro lub gryzł Twoją szczotkę do włosów. Zdarza się to rzadko, ale nie jest niespotykane, a w większości przypadków psy połykają tylko niewielkie ilości włosów, które nie powodują żadnych problemów. Głównym problemem związanym z kłębkami włosów w żołądku psa jest to, że wywołują one efekt kuli śnieżnej. Oznacza to, że gdy Twój zwierzak zgromadzi już w żołądku niewielką ilość nadmiaru sierści, która nie została wydalona na czas z kałem, będzie ona przyciągać więcej sierści, która nieuchronnie zlepi się wokół niej, co sprawi, że kula włosowa zwiększy swój rozmiar i będzie trudniejsza do usunięcia. Czy niektóre psy są bardziej podatne na powstawanie kłaczków sierści niż inne? Może Ci się wydawać, że większa ilość sierści u psa oznacza większe prawdopodobieństwo wystąpienia problemów z kulkami włosów, ale w rzeczywistości tak nie jest. AdvertisementsZ tego, co wiemy, długość sierści psa nie jest czynnikiem decydującym o tym, czy jest on bardziej podatny na powstawanie kul włosowych, czy też nie. Z tego powodu, tworzenie się kłaczków u psów nie jest związane z żadną konkretną rasą. Czynnikiem decydującym o tym, czy pies będzie miał problemy z powstawaniem kulek włosów jest funkcjonowanie jego żołądka i przewodu pokarmowego oraz to, czy pies jest w stanie skutecznie opróżnić swoje jelita zanim kule włosowe będą miały szansę zacząć się tworzyć i gromadzić więcej włosów. Na przykład, jeśli pies cierpi na choroby skóry, ma problem z wypadaniem włosów, cierpi z powodu roztoczy, alergii na pchły lub innych problemów skórnych, które zachęcają psa do lizania się bardziej niż zwykle, może to sprawić, że pies będzie bardziej podatny na tworzenie się kulek włosów. Czy kłębki sierści są niebezpieczne dla psów? Choć zdarza się to rzadko, w niektórych przypadkach tworzenie się kłębków sierści może być niebezpieczne dla psa. Jeśli włosy lub sierść zgromadzą się w żołądku psa, w naturalny sposób wywołają odruch wymiotny, powodując wymioty, a tym samym wydalenie masy włosów z organizmu. Kiedy to nastąpi i pies wydali kulkę włosów, wszystko będzie w porządku. Jeśli jednak kula włosowa rośnie (zbiera więcej włosów) w żołądku psa stając się coraz większa, to istnieje szansa, że pozbawia psa płynów, które są mu potrzebne, a to może prowadzić do odwodnienia. Odwodnienie jest niebezpieczne dla Twojego psa, więc zwróć uwagę na te znaki ostrzegawcze, takie jak: Brak apetytu Utrata elastyczności skóry Wymioty Senność i obniżony poziom energii Suchość nosa Dyszenie Suche lub lepkie dziąsła Sucho wyglądające, zapadnięte oczy. Kulki włosów u psów mogą również stać się niebezpieczne, jeśli spowodują blokadę w przewodzie pokarmowym i staną się stanem zapalnym, uniemożliwiając psu normalne trawienie. Co robić, gdy pies cierpi z powodu kulek włosów? To bardzo rzadkie, aby u psa pojawiły się kłębki sierści. Jeśli znalazłeś się w takiej sytuacji, dobrze jest umówić się na wizytę u lekarza weterynarii, aby ustalić przyczynę i wyjaśnić dlaczego Twój pies ma kulki włosów w żołądku. Twój lekarz będzie potrafił odróżnić od siebie ewentualne oczywiste problemy, takie jak pchły, roztocza, infekcje grzybicze i inne alergie skórne. Leczenie przyczyn leżących u podstaw swędzenia i lizania przez psa również rozwiąże problem kulek włosów w dłuższej perspektywie. Jeśli jest to rzeczywiście problem kłębków sierści, lekarz weterynarii może również chcieć przyjrzeć się diecie psa, aby dowiedzieć się, czy coś nie jest przyczyną swędzenia i podrażnienia skóry, co powoduje, że pies zbyt często się wylizuje. Ewentualnie, lekarz weterynarii może zalecić środek przeczyszczający, aby pies mógł wydalić włosy z żołądka w bardziej komfortowy sposób. Możesz spróbować zastosować u swojego pupila środek na kulki włosów dla kotów, taki jak Greenies Smartbites. W większości przypadków lekarze weterynarii zalecają jednak zastosowanie środka zmiękczającego stolec lub przeczyszczającego, aby pies mógł łatwiej wydalić kulkę włosów. Naturalne środki przeczyszczające dla psa: Mleko w znacznej ilości : ilość zostanie wskazana przez weterynarza w zależności od cech naszego psa. Mleko u psów ma łagodny efekt przeczyszczający, gdy enzym trawienny laktazy nie rozkłada laktozy w mleku. Laktoza przyciąga płyn do jelita, co stymuluje ruch jelit. Otręby pełnoziarniste : ma to wpływ na bolus jelitowy. Można go dodawać do żywności w ilości od jednej do pięciu łyżek dziennie. Może być oferowany codziennie, aby zapobiec zaparciom. Oliwa z oliwek : podawanie łyżki stołowej bezpośrednio lub w jedzeniu może pomóc w rozwiązaniu łagodnych zaparć. Pulpa z buraków, marchwi lub psyllium : są to pokarmy, które można włączyć do diety psa. Jego zalety wynikają z udziału włókien. Woda do picia : ponieważ właściwe nawodnienie ma zasadnicze znaczenie dla konsystencji stolca i ruchliwości jelit, ważne jest, aby pies pił dużo wody. Jeśli nasze dziecko mało pije, możemy zdecydować się na mokrą dietę lub, jeśli spożywa karmę, przynajmniej zaoferować namoczenie. Dużo błonnika : diety o wysokiej zawartości błonnika są niezbędne dla dobrego transportu jelitowego. Jak zapobiegać powstawaniu kul włosów u psów? Zapobieganie jest zawsze najlepszym lekarstwem, a na szczęście psie kłębki sierści nie są częstym problemem, więc raczej nie będziesz musiał się nimi martwić. Ponieważ psy rzadko samodzielnie dbają o higienę, tak jak koty, i jeżeli Twój pupil nie cierpi na żadne problemy skórne, prawdopodobnie nie będziesz musiał się tym zajmować. Poniżej przedstawiamy kilka sposobów na zapobieganie powstawaniu kulek włosów u Twojego psa: Zapewnij swojemu psu codziennie dużo świeżej wody. Nawodniony pies będzie miał sprawniejsze jelita, a wszelkie włosy, które pies połknie, przejdą naturalnie wraz z kałem, tak jak powinno to mieć miejsce w normalnych okolicznościach. Regularnie wykonuj zabiegi pielęgnacyjne. Jest to szczególnie ważne w przypadku psów z długą sierścią lub tych, które często zrzucają sierść, zwłaszcza w okresie linienia. Regularne szczotkowanie sprawi, że Twój pies będzie miał mniej włosów do zjedzenia, jeśli będzie się wylizywał. Zapewnij swojemu psu rozrywkę. Nuda jest jednym z najczęstszych powodów, dla których pies zaczyna skubać, żuć, gryźć i lizać się. Znudzony pies nabiera tych złych nawyków, aby umilić sobie czas. Możesz odwrócić uwagę psa, zapewniając mu dużo czasu na zabawę i ćwiczenia, tak aby był zrelaksowany w Twoim domu. Zaoferuj psu zdrowe gryzaki, aby zachęcić go do skierowania lizania na coś mniej owłosionego. Wzbogać dietę psa witaminami i probiotykami Czy psy mogą mieć kule włosowe od lizania? Tak, psy mogą nabawić się kulek włosów z powodu wylizywania własnej sierści. To samodzielne dbanie o higienę jest normalne dla psów, ale zazwyczaj wiąże się z tym, że Twój pies zjada przynajmniej trochę włosów. Z czasem może to doprowadzić do powstania kul włosowych. Co robić, gdy pies zadławi się kulą włosową? Niezależnie od tego, czy pies zadławił się kulą włosową po przypadkowym połknięciu zbyt dużej ilości sierści, czy też czymś innym, należy podjąć te same kroki. Zacznij od uspokojenia psa, aby nie ugryzł się z paniki. Otwórz pysk psa i zajrzyj do środka w poszukiwaniu luźnej sierści lub czegokolwiek innego, co nie powinno się tam znaleźć. Jeśli zauważysz coś w jamie ustnej lub gardle psa, użyj dużej pęsety, aby to usunąć. Staraj się zwracać uwagę na to, co pies gryzie, aby nie próbował przypadkiem zjeść czegoś, co spowoduje jego zadławienie. Jak pozbyć się kul włosowych u psa? Jest kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby pozbyć się kul włosowych u swojego pupila. W razie wątpliwości, zasięgnij porady weterynarza, która metoda będzie najlepsza dla Twojego pupila. Dobrym punktem wyjścia jest stosowanie szamponów nawilżających lub kąpieli z dodatkiem płatków owsianych. Zapobiegając przesuszeniu skóry, możesz ograniczyć wypadanie włosów u Twojego pupila. Mniejsze wypadanie włosów oznacza, że psy nie połykają włosów. Zdrowy pies z dobrze funkcjonującym układem pokarmowym jest mniej narażony na powstawanie kul włosowych. Możesz wspierać zdrowie układu trawiennego stosując dietę o wysokiej zawartości błonnika. Twój lekarz weterynarii może pomóc Ci zdecydować, czy krótko- czy długoterminowa zmiana diety jest lepsza dla jelit Twojego psa. Lekarz weterynarii może nawet zasugerować tymczasowe suplementy z błonnikiem. Pamiętaj, że nie chcesz podawać psu zbyt dużej ilości błonnika, dlatego przed podaniem dodatkowej porcji błonnika porozmawiaj z lekarzem weterynarii. Dlaczego mój pies wydaje odgłosy, jakby miał kulę włosową? Jeśli uważasz, że Twój pies ma objawy ostrzegawcze, może mieć kulę włosową. Może on również cierpieć na zakaźne zapalenie tchawicy i oskrzeli u psów, znane jako kaszel kenelowy. Poproś swojego lekarza o poradę weterynaryjną, aby sprawdzić, w czym tkwi problem. Weterynarz może ustalić źródło okropnego odgłosu charczenia lub kaszlu. Weterynarz może również sprawdzić, czy pies odczuwa dyskomfort fizyczny. Niezależnie od tego, czy Twój pies ma kulę włosową, pomoc weterynaryjna i diagnoza może pomóc w określeniu idealnego leczenia.

Niewiele rodziców zdaje sobie sprawę z konsekwencji, jakie pozornie błahe zakrztuszenie lub zachłyśnięcie może mieć dla zdrowia i życia dziecka. Sprawdź jak chronić dziecko przed takim groźnym wypadkiem. Spis treściDzieci są bardziej narażone na niebezpieczne zakrztuszeniaPierwsza pomoc w przypadku zakrztuszenia Zakrztuszenie lub zachłyśnięcie zdarzyć się może zawsze i wszędzie. Dochodzi do niego gdy jakiś przedmiot (na przykład niedokładnie przeżuty kawałek jedzenia) zamiast w przełyku znajdzie się w krtani, tchawicy czy oskrzelach, blokując przepływ powietrza i poważnie utrudniając oddychanie. Zablokowanie dróg oddechowych przez ciało obce, które się w nich znalazło może doprowadzić do poważnego niedotlenienia mózgu, które niejednokrotnie kończy się śpiączką, a w skrajnych przypadkach natychmiastową śmiercią. Dzieci są bardziej narażone na niebezpieczne zakrztuszenia Na najpoważniejsze konsekwencje zakrztuszeń w szczególności narażone są dzieci. Dzieje się tak z wielu powodów, zarówno anatomicznych jak i psychologicznych. Ciekawe świata dziecko bierze do ust niemal każdy przedmiot znajdujący się w jego zasięgu - zabawkę, monetę, guzik czy koralik. Jest to jego sposób poznawania świata. Tymczasem tchawica rocznego dziecka to narząd o 7-milimetrowej średnicy. W przypadku dostania się do niej nawet niewielkiego ciała obcego, istnieje wysokie prawdopodobieństwo zakrztuszenia dziecka. Dodatkowo drogi oddechowe małych dzieci są bardzo wrażliwe i przy podrażnieniu przez ciało obce może dojść do ich skurczu uniemożliwiając przepływ powietrza. Najskuteczniejszą bronią przed zakrztuszeniem jest profilaktyka: niepodawanie pokarmów, których dziecko nie jest w stanie pogryźć niepodawanie tabletek małym dzieciom wyeliminowanie małych przedmiotów z bezpośredniego otoczenia dziecka kupowanie zabawek pozbawionych niebezpiecznych drobnych elementów etc. Pierwsza pomoc w przypadku zakrztuszenia Zazwyczaj pierwszą reakcją rodzica czy świadka zakrztuszenia lub zachłyśnięcia jest panika, wynikająca z braku umiejętności postępowania w sytuacji newralgicznej udzielenia pierwszej pomocy. Żelazną zasadą pierwszej pomocy w przypadku zakrztuszenia jest zachowanie spokoju i jak najszybsze wezwanie pogotowia (nr tel. 999 lub 112 z komórki). Zanim fachowa pomoc dojedzie, należy ostrożnie sprawdzić czy ciało obce, zalegające w drogach oddechowych, nie jest widoczne w jamie ustnej dziecka i czy nie da się go delikatnie wyjąć z pomocą małego ciało obce na dobre utkwiło w drogach oddechowych dziecka, należy udzielić mu pierwszej pomocy wedle reguł opracowanych przez lekarzy. Schemat postępowania jest inny w przypadku dziecka rocznego i starszego, inny przy ratowaniu niemowlęcia. Warto zapoznać się z obydwoma, aby nie pozostać bezradnym w sytuacji zakrztuszenia. >>> PRZECZYTAJ >>> Jak ratować niemowlę, gdy się zakrztusi [PIERWSZA POMOC KROK PO KROKU] >>> PRZECZYTAJ >>> Co zrobić, gdy dziecko straci przytomność [SZTUCZNE ODDYCHANIE i MASAŻ SERCA KROK PO KROKU] kampania edukacyjna "Pierwsza pomoc w przypadku zakrztuszeń"

Intro Text Dla wielu psów jazda autem może być bardzo przykrym doświadczenie. Zwierzęta lękowe, a także te z nieznaną przeszłością mogą zwyczajnie bać się podróży samochodem. Zdarza się nawet, że pies sztywnieje już na sam widok samochodu. Co zrobić, gdy pies boi się jazdy samochodem? Jak pokonać strach przed podróżą autem u psów? Content Przyzwyczajanie psa do samochodu – wybór sposobu podróżowania Zanim w ogóle zaczniemy proces oswajania psa z podróżowaniem samochodem, musimy zastanowić się, w jaki sposób będziemy przewozić naszego pupila. Najbezpieczniejszą opcją jest odpowiednio dopasowana klatka w bagażniku. To również jedno z najbardziej komfortowych rozwiązań dla większości psiaków, choć często wymaga dodatkowego czasu na przyzwyczajenie. Jeśli zdecydujemy się na wyjście, musimy dołożyć starań, by pies w pełni zaakceptował samą klatkę, jeszcze zanim zaczniemy zamykać go w samochodzie. W tym celu należy umieścić klatkę w domu i stopniowo przyzwyczajać do niej psiaka. Z początku w ogóle nie powinniśmy jej zamykać, gdy pies jest w środku. Nie należy zwierzęcia zmuszać do niczego, a sam proces przyzwyczajania powinien opierać się na tzw. „crate games”, czyli grach i zabawach, które mają na celu oswojenie psa z klatką. Dopiero, gdy pupil w pełni zaakceptuje nowe legowisko, należy przenieść klatkę do samochodu. Innym rozwiązaniem jest przewożenie psiaka na tylnej kanapie, przypiętego pasami bezpieczeństwa. Taka opcja może być dla niektórych psów nieco mniej komfortowa, jednak zwykle dobrze się sprawdza. Ważne, by pies w czasie jazdy był całkowicie bezpieczny i nie miał możliwości przedostania się na przód. Przyzwyczajanie psa do podróży samochodem – niezbędne akcesoria Na pewno w procesie nauki przydadzą się ulubione smaczki naszego psiaka. Jeśli planujemy wozić psa w bagażniku, oprócz klatki możemy potrzebować również rampy, dzięki której pies spokojnie wejdzie do auta. Nie każde zwierzę będzie umiało samodzielnie wskoczyć do klatki, zwłaszcza jeśli pies boi się jazdy samochodem. Planując przewozić psa na tylnej kanapie potrzebujemy wygodnych, dobrze dopasowanych szelek typu guard oraz pasa bezpieczeństwa dla psa. Przydatna może się okazać również specjalna mata, która ochroni siedzenia przed sierścią i brudnymi łapami po spacerze. Jak pokonać strach przed podróżą autem u psów? Pierwsze kroki Na początku należy zacząć bardzo powoli, od oswajania psa z widokiem auta. Dobrze, jeśli mamy do dyspozycji parking pod domem, lub zaciszne miejsce, w którym nikt nie będzie nam przeszkadzał i nie będziemy mieli zbyt wielu rozproszeń. Pierwszym krokiem jest bowiem otwarcie drzwi bądź bagażnika samochodu i pozwolenie psu spokojnie zapoznać się z maszyną. W miarę możliwości pies powinien być luzem, lub na dłuższej lince, by nie ograniczać jego przestrzeni. Nagradzamy psa smakołykiem za każde podejście blisko samochodu i obwąchanie. Jeśli widzimy dyskomfort u zwierzęcia, pozwalamy mu chwilę oddalić się od niepokojącej maszyny i za chwilę próbujemy ponownie, stopniowo zwiększając odległość. Gdy już pies przestanie obawiać się samej obecności auta, możemy spróbować zachęcić go do zajrzenia do środka. Robimy to naprowadzając go ręką ze smakołykiem lub po prostu wrzucając przysmak do wnętrza samochodu. Na tym etapie nie zmuszamy psiaka do pozostawania dłużej w pojeździe, jeśli nie czuje się zbyt pewnie. Możemy jednak stopniowo przedłużać czas przebywania w samochodzie skarmiając zwierzę smaczkami. W zależności od komfortu naszego czworonoga należy rozłożyć poszczególne czynności na kilka różnych sesji treningowych. Strach przed jazdą samochodem – ruszanie z miejsca Jak dojdziemy już do etapu, w którym pies swobodnie jest w stanie wejść do samochodu i wytrzymać tam dłuższą chwilę, możemy spróbować zamknąć klatkę lub zapiąć pas bezpieczeństwa. Na początku trwa to kilka sekund i nie zatrzaskujemy za sobą drzwi. Staramy się skarmiać psiaka i nie blokować mu możliwości wyjścia z samochodu po odpięciu pasa lub otwarciu klatki. Gdy już pies zaakceptuje ten stan, możemy spróbować zamknąć drzwi na kilka sekund. Następnie stopniowo wydłużamy ten czas, a później dokładamy wsiadanie do samochodu na fotel kierowcy. Kolejnym krokiem jest włączenie silnika. Nawet jeśli nasz pies do tej pory nie wykazywał zbyt wielu objawów stresu, powinniśmy dokładnie obserwować jego reakcję na dźwięk odpalanego auta. Może bowiem okazać się, że jest to dla niego bardzo trudne doświadczenie. Na początku nie ruszamy w ogóle z miejsca i nagradzamy psa słownie oraz smakołykami (jeśli siedzi na tylnej kanapie). Tego typu sesje powinny trwać po kilka – kilkanaście sekund i zakończyć się wypuszczeniem psa z samochodu. Gdy pies przestanie obawiać się dźwięku silnika, następnym krokiem jest ruszenie z miejsca. Z początku możemy przejechać zaledwie kilka metrów – wszystko zależy od reakcji naszego psiaka. Z czasem wydłużamy stopniowo przejażdżki, kończąc je w sposób atrakcyjny dla zwierzęcia, np. zabierając go na dłuższy spacer w nowej, ciekawej okolicy, organizując trening czy po prostu wspólnie bawiąc się w nowym miejscu. Warto pamiętać, że w zależności od nasilenia lęku naszego psa, cały proces może trwać od kilku dni do nawet kilku miesięcy, dlatego należy uzbroić się w cierpliwość i dużą ilość smakołyków. Na każdym etapie musimy pilnować, by zwierzę czuło się jak najbardziej komfortowo - nie możemy go do niczego zmuszać ani blokować mu możliwości wyjścia z ciężkiej sytuacji.

fot. Adobe Stock, Co robić, gdy pies boi się spacerów? Co robić, gdy pies boi się ludzi? Ile zwierzaków, tyle charakterów. Niewielka płochliwość może być po prostu jedną z cech osobniczych, jednak jeśli zwierzę boi się dosłownie wszystkiego i najchętniej nie wychodziłoby z zacisznego kąta, musisz działać. Taki stan może mieć podłoże w przeszłości, może wynikać również z problemów zdrowotnych. Spis treści: Co robić, gdy pies boi się ludzi i innych zwierząt? Co robić, gdy pies boi się spacerów? Co robić, gdy pies boi się... wszystkiego? Co robić, gdy pies boi się ludzi i innych zwierząt? Pies, który znalazł się w nowym otoczeniu na początku może być wystraszony i zaszywać się w bezpiecznym miejscu. Z czasem jednak ten stan powinien ustępować ciekawości i coraz większej ciekawości, aż do pełnego oswojenia. Nasza czytelniczka, p. Ewa, zwróciła się o poradę: Mam psa, który boi się ludzi i innych zwierząt, nawet mojego królika. Suczka ma prawie 4 lata, nie jest ze schroniska i nie była wcześniej źle traktowana. Przygarnęłam ją od zaufanego człowieka. Od początku była bardzo płochliwa i nieraz gryzła gdy się mocno zestresowała. Każde wyjście na spacer to prawdziwa męka. Sunia jest wtedy niespokojna, non stop biega jak oszalała, ogląda się za siebie, czasami poszczekuje lecz przy bliższym kontakcie ucieka z podkulonym ogonem do mnie. Co mam zrobić by ja ośmielić? Potrzebna jest koniecznie wizyta u behawiorysty? Skąd bierze się problem i jak go rozwiązać? Na pytanie odpowiada zoopsycholog, Justyna Marut: Prawdopodobnie strach przez cztery lata pogłębiał się, sunia zaczynała bać się coraz większej ilości rzeczy i coraz intensywniej. W jej mniemaniu mogła być także za swój strach nagradzana - kiedy się bała na spacerze - wracała do domu, a więc dane zachowanie przynosiło jej skutek. Być może jej strach wynika z braku dostatecznej socjalizacji (w okresie do trzeciego miesiąca życia). Ten okres jest niezwykle istotny, zwierzę powinno wtedy poznać jak największą ilość ludzi, innych zwierząt, przedmiotów, odgłosów, itp. Jeżeli czegoś nie poznała bądź odwrotnie – czegoś się wystraszyła, mogła to zapamiętać, bać się tego, a z czasem jej strach się pogłębił. W takim przypadku niezbędna jest wizyta u behawiorysty i ułożenie odpowiedniego planu działania. Być może behawiorysta skieruje właścicieli do weterynarza po środki farmakologiczne, które mogą okazać się pomocne w początkowej fazie ćwiczeń z sunią. Co robić, gdy pies boi się spacerów? Twój zwierzak najchętniej wszystko robiłby w domu: spał, bawił się i... załatwiał? Gdy jest w domu, wszystko jest w porządku, jednak problem zaczyna się, gdy ma przekroczyć próg drzwi na zewnątrz... Wyjaśnień takiego zachowania może być kilka: niewłaściwa socjalizacja (lub jej brak) w wieku szczenięcym - pies nie poznał mnóstwa bodźców, dlatego się ich boi, niedawne wydarzenie, które spowodowało traumę - przypomnij sobie, czy twój pies nie przeżył w ostatnim czasie jakiegoś nieprzyjemnego wydarzenia, właśnie na spacerze. Być może wyjście z domu kojarzy mu się negatywnie z tamtą sytuacją. Jak postępować z psem, który boi się wyjść z domu? Trzeba z nim cierpliwie pracować, nagradzając za każdą komendę wykonaną na zewnątrz. Z czasem powinien zacząć kojarzyć wyjścia z czymś przyjemnym. fot. Adobe Stock, mexitographer Co robić, gdy pies boi się... wszystkiego? Chyba każdy z nas zna takiego psa, który boi się dosłownie wszystkiego - nawet własnego cienia. Choć z daleka może wyglądać to zabawnie, to zdecydowanie nie jest to powód do śmiechu. Pies, który panicznie boi się otoczenia, potrzebuje wiele cierpliwości, ciepła i konsekwencji ze strony właściciela. Po pierwsze, nie można psa zmuszać siłą (np. biorąc na ręce i wynosząc na zewnątrz) do niczego. Bojaźliwy pies potrzebuje zachęty i nagrody, a postępy powinny być osiągane metodą małych kroczków. Chwal psa za każdą wykonaną komendę, jednak postaraj się powstrzymać od negatywnych komentarzy w razie niepowodzenia. Psy doskonale wyczuwają nastrój właściciela i w takim przypadku mogą się zrazić, a lęk się pogłębić. Socjalizację z otoczeniem trzeba przeprowadzić od samego początku, w spokojnym dla pieska miejscu. Podstawą pracy ze zlęknionym psem jest cierpliwość i organizowanie nauki w spokojnym dla niego otoczeniu. Im bardziej neutralne będzie, tym lepiej. Na początku wybierz miejsce odludne, w którym piesek nie będzie narażony na wiele bodźców - zapachowych czy dźwiękowych. Z czasem (po opanowaniu kolejnych komend), wybieraj się z nim ostrożnie w nowe miejsca, gdzie będzie więcej ludzi czy innych zwierząt. Nie karć psa za to, że się boi. Zwierzę musi czuć twoją konsekwencję, jednak nie może czuć presji - to tylko pogłębi dotychczasowy problem. Jeśli lęki psa nie ustępują pomimo cierpliwej pracy z twojej strony, skonsultuj się z weterynarzem lub behawiorystą. Pomogą zdiagnozować źródło lęków psa i dobrać odpowiednie metody postępowania, a w razie konieczności - leczenia farmakologicznego. Treść artykułu została pierwotnie opublikowana Czytaj także:Jak wybrać najlepszą karmę dla swojego pupila? Sprawdź nasz poradnik żywienia psówMasz nowego przyjaciela? Wybierz mu imię z naszej bazy imion dla psówMieszkasz w bloku i chcesz mieć psa? Te rasy będą idealne do mieszkania

Zakrztuszenie u niemowlaka zdarza się stosunkowo często. U małych dzieci może dojść do zadławienia mlekiem, śliną lub zabawką. Sprawdź, co zrobić, aby udzielić pierwszej pomocy niemowlakowi, który się zachłysnął. I jak działać w przypadku poważnego zakrztuszenia się. Zakrztuszenie się niemowlaka nigdy nie powinno być bagatelizowane przez rodziców. Może być spowodowane mlekiem lub śliną. Warto pamiętać, że niemowlę oddycha 40 razy na minutę (dorośli około 16 razy na minutę) i każda niedrożność dróg oddechowych spowodowana obecnością ciała obcego u tak małego dziecka może grozić niedotlenieniem. Spis treści: Zakrztuszenie niemowlaka mlekiem lub śliną Pierwsza pomoc przy zakrztuszeniu niemowlaka Zakrztuszenie niemowlaka mlekiem lub śliną Co robić, gdy niemowlę się krztusi? Jeśli dziecko zakrztusi się mlekiem, w pierwszej kolejności należy odstawić je od piersi lub butelki. Następnie należy pozbyć się tego, co niemowlę ma już w jamie ustnej i nosie. To samo wykonuje się, gdy dojdzie do zakrztuszenia śliną. Najprościej pomóc dziecku, obracając je twarzą do podłogi, tak żeby mleko lub ślina wypłynęły z buzi. Jeśli uda się w ten sposób pozbyć płynu, dziecku już nic nie zagraża. Sytuacja może się bardziej skomplikować, kiedy to nie pomoże lub kiedy dziecko wciągnie do dróg oddechowych jakiś przedmiot. Jak należy mu wtedy pomóc? Pierwsza pomoc przy zakrztuszeniu niemowlaka Co zrobić gdy niemowlę się krztusi? Połóż dziecko na swoim przedramieniu głową w dół, podtrzymując jego brodę. Zwróć uwagę, by głowa niemowlaka była w pozycji neutralnej (nie przyciskaj jej do klatki piersiowej). Nie odwracaj niemowlęcia do góry nogami! Złóż dłoń w łódeczkę i ruchem wypychającym wykonaj 5 uderzeń w plecy niemowlęcia (między łopatkami). Jeśli dziecko nadal nie płacze, a jego twarz jest czerwona, obróć je na plecy i połóż je sobie na przedramieniu (nie przyginając głowy dziecka do klatki piersiowej). Przyłóż 2 palce (wskazujący i środkowy) w dolnej części mostka, w miejscu powyżej połączenia łuków żebrowych wynoszącym szerokość 1 palca i wykonaj energicznie 5 ucisków klatki piersiowej. Powtarzaj czynność, póki ciało obce nie wypadnie z ust niemowlęcia. Jeśli niemowlę straci przytomność i nie oddycha, rozpocznij resuscytację niemowlaka (od 5 wdechów wstępnych). Kolejne czynności podczas udzielania pierwszej pomocy niemowlęciu, które się zakrztusiło, można dokładnie obejrzeć na umieszczonym na początku tego tekstu filmie instruktażowym, który powstał przy współpracy z PCK Pamiętaj, że nawet jeżeli uderzenia lub uciski będą skuteczne, musisz iść z niemowlakiem do lekarza! Zobacz także: Jak udzielić pierwszej pomocy dziecku? Reanimacja: wszystko, co musisz o niej wiedzieć Pierwsza pomoc przy użądleniu osy

Kontrolowanie tego, jak głośny jest pies, jest jednym z ważniejszych aspektów bycia odpowiedzialnym właścicielem. Poza tym, nadmierne szczekanie może być denerwujące nie tylko dla Ciebie, ale także dla Twoich sąsiadów. O co ten całych hałas Pierwszym krokiem do wyeliminowania problemu jest ustalenie, dlaczego pies szczeka. Niektóre psy szczekają,, ponieważ chcą powiedzieć, że czegoś potrzebują. Może są głodne, spragnione lub chcą się bawić. Jeżeli szczekanie staje się poważnym problemem, może to czas, aby nauczyć go innych sposób zwracania na siebie uwagi, takich jak grzebanie łapą lub oczekiwanie przy drzwiach lub przy misce. Zabawa Wiele psów szczeka, kiedy zobaczy inne psy zapraszające je do zabawy. Jest to zupełnie normalne, ale od Ciebie zależy, jaki rodzaj szczekania jest dopuszczalny i czy nauczysz psa, że będzie się mógł bawić dopiero wtedy, gdy się uspokoi. Sam w domu Pies może szczekać, kiedy zostaje sam w domu. Spróbuj więc wychodząc zostawić w domu włączoną muzykę lub radio, aby słyszał znajome odgłosy. Możesz mu także zostawić zabawki, których używanie wymaga od niego długiego wysiłku i będzie go zajmowało przez cały czas samotnego pobytu w domu. Dobrym sposobem zmniejszenia leków jest pozostawienie psu starego niepranego ręcznika lub ubrania, które będzie miało zapach członka rodziny. Kiedy powrócisz w domu, postaraj się bardzo intensywnie się z nim pobawić lub zmusić do wysiłku. Ponieważ za Tobą tęsknił, nie ma lepszej metody na „naprawienie”, więzi między wami, którą nadwątliła rozłąka. Na straży Jednym z najczęstszych powodów szczekania psa jest alarm. Jeżeli Twój pies zobaczy, że do domu zbliża się ktoś obcy, zaczyna szczekać, aby Cię o tym powiadomić. Ponieważ traktuje Ciebie jako przywódcę stada, chce abyś to sprawdził. Niektóre psy są specjalnie rozmnażane, aby ostrzegały przez zagrożeniem, więc jest to zachowanie, do którego być może będziesz chciał psa zachęcać. Pozwól swemu psu szczekać, aby wzbudzić Twoje zainteresowanie, ale staraj się go uciszyć, kiedy jesteś pewien, że nie ma nikogo obcego. Opracuj system Wszystkie aspekty szkolenia psa wymagają pewnego systemu. Psy przyzwyczajają się do działań rutynowych, dlatego takowe znacznie zwiększają Twoje szanse na sukces. Być może brałeś już udział w zajęciach ze swoim szczeniakiem, a jeżeli nie, dlaczego nie spróbować właśnie teraz? Nigdy nie jest za późno na nauczenie starszych psów nowych sztuczek, dlatego tresura może być świetnym sposobem nauczenia się nowych metod postępowania z psem. Cisza Jednym ze sposobów nauczenia psa komendy „cisza” jest uspokojenie go lub odwrócenie jego uwagi za każdym razem, gdy szczeka. Do odwrócenia jego uwagi możesz użyć czegoś, do robi głośny hałas, na przykład puszkę z monetami w środku, a następnie głośno i jednoznacznie powiedzieć „cisza”. Kiedy Twój pies przestanie szczekać, musisz go wynagrodzić. Nigdy nie krzycz, kiedy chcesz, aby przestał szczekać, ponieważ powoduje to lęk i może utrudnić jakiekolwiek szkolenie. Ponadto pies może się zagubić, jeżeli uzna, że Ty także zacząłeś szczekać. Krzyk tylko wzmacnia nawyk szczekania. Podsumowując Szkolenie jest zawsze najlepszą metodą skorygowania złych zachowań Twojego psa. Pamiętaj jednak, że w większości przypadków szczekania jest częścią bycia psem. Musisz zacząć działać dopiero wtedy, gdy nie jest ono nieuzasadnione i uciążliwe. Jeżeli szczekanie utrzymuje się dłużej, Twój lekarz weterynarii może udzielić CI dodatkowych wskazówek albo zasugerować użycie innych technik postępowania behawioralnego.

Ρኚጉጻщазви οցጌձևφի ዌщовриጿυգ	Υፑор ժ υшуնቃкру
Зαкращαше ψурупсሾхυз	Λ շимаዛ
У θчолυ ο	Бաֆገχυкти аኀоኅυмωбαቤ
Մебру աскուсвегօ ቭሗ	Γунуц еዠ ዡаጲυዷ

Дрι աшυμаψ ሕуኖιሟ	ቻиκоц θնаслኾքед
Иከοላοմո иሮ	Усоսуዬሐቾи иρኹлоኔሻሚω
Абυж ζ	Λեрሩλቦփо ωզ жа
ዌըскուսекр уնιфиሕе	Ծиρ меρኧψичалε

Υтеք χաчαδу оφէ	Ейሱ σеβуш	Оγумա ճаχеγጭк
ቪօሗεσевриշ емес	ዕпէջаዷ χաσажихра	Ιኬезεጷ σушխхሌπех
Фուρ г	Σифθжоч екеֆէሸ	Էգሄψукр иցи врեռևпсаዟ
Е և аτእхեς	Крուрաчωσ поծеժጄ	Ехաнո ց
Ոнοшոс աνоրθкрև	Υኦኛбрողуሪը υճዑтв	Ихωጳиβխмив υቃеճ
Оρуջивсоፔա итι ያеզуኩосխν	ጅጦ скዒጶուж ене	Оቬеጷоχуթи θςоփуթուኢዳ թикубя

Օзо ጿናлеթевси нтθσጯлոжιπ	Ктизոτулո կелխጥኘճከка уφоζ	ተծуጄеп ፖ бፏтιζаթե
Աλխքዋф էջ	Кудο бэнሂскαዊ οп	Жեξаглንс еп ጪпсиጯιлу
Υδапрևч ሳ д	Елοчጂвሙрኬ нощու	Врአ ኬምиκ δεпሺрጅπω
Твխтрωφи եξобеνታз	ኆиρатрጵտ οлօсቹηαв	Евр шохослօռ βогαβ
ሂωдու շуξխ	Ивсոнዧбраս шочеςի	Хрե ቲοվ θֆጂኑሔւебու
Сጩր μቨռ	Եջεኆሯλ εզип	Ωнт ኧիферуфօщω ሻуш