Czy bimber jest legalny? Czy można posiadać bimber na własny użytek? Czy bimber ma kalorie, czy ma gluten? Kiedy bimber jest trujący i czy można od niego oślepnąć? To wasz przewodnik odpowiadający na wszystkie pytania, jakie można na ten temat zadać. fot Czy bimber jest legalny w Polsce? Krótka odpowiedź brzmi: NIE. Bimber nie jest w Polsce legalny i mówi o tym wprost ustawa z dnia 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych. Stan na lipiec roku 2020 nie pozostawia wątpliwości co do tego, że zarówno rektyfikacja jak i produkcja alkoholu etylowego od podstaw jest zabroniona. Mówi o tym art. 12a: . 1. Kto bez wymaganego wpisu do rejestrów, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 2, wyrabia, skaża, oczyszcza lub odwadnia alkohol etylowy albo wytwarza wyroby tytoniowe – podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. 2. Kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, jeżeli czyn ten dotyczy alkoholu etylowego lub wyrobów tytoniowych znacznej wartości – podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Czy bimber to etanol? Tak. Gdyby był metanolem na przykład, narażalibyście się na silne zatrucie i ewentualną śmierć. Ok, można sobie wyobrazić gorsze kary niż rok pozbawienia wolności, ale jeśli zamierzacie zajmować się bimbrem, bo grozi za to “tylko” do 2 lat więzienia – to życzymy powodzenia. Zostaliście ostrzeżeni. Skoro bimber jest nielegalny, to jak to możliwe, że jest na weselach? To, czy bimber jest legalny, czy nie, to jedno. To, czy jego wyrób i sprzedaż jest ścigana, to zupełnie osobny problem. Są rejony Polski, gdzie władza zdaje się przymykać oko na takie praktyki – np. w Łącku, gdzie od stuleci w domowych warunkach wytwarzana jest Śliwowica. O tym, co ryzykujecie podając bimber na weselu możecie przeczytać w osobnym naszym tekście. Czy bimber jest zdrowszy od wódki? Zacznijmy pod postaw: czy bimber jest zdrowszy od wódki? To popularny mit zakorzeniony jeszcze w czasach PRLu. Dlaczego destylowany gdzieś za szopą u szwagra destylat ze starych szmat jest znacznie zdrowszy od sklepowej wódki? Bo nie ma w nim “chemii”. Przez zdrowszy większość osób rozumie tu właśnie to – brak dodatków chemicznych, które wpływałyby na jakość trunku. Musimy was jednak rozczarować. W procesie destylacji surowy, nieoczyszczony alkohol zawiera znacznie więcej potencjalnie trujących dodatków niż nawet tania sklepowa wódka. Od alkoholi wyższych, przez estry, metanol (tak, to wciąż częsty składnik). Nie znaczy to, że w każdym bimbrze znajdziecie od razu truciznę. Jeśli destylat jest zrobiony dobrze, to nie będzie on ustępował smakiem i jakością przemysłowym okowitom. Nie mniej, nie wierzcie w historię o dodawaniu “chemii” do wódki. Czy bimber z cukru jest zdrowy? Jest tak samo zdrowy i niezdrowy jak bimber z każdego innego surowca. Cukier nie wpływa to w żaden znaczący sposób na to, czy trunek będzie zdrowy czy nie. Dzieje się tak, ponieważ w większości wszystkie elementy zacieru odparowują podczas destylacji. Dlaczego bimber śmierdzi? Co do zasady, wódka powstaje ze spirytusu rektyfikowanego, czyli oczyszczanie alkoholu po poprzez ponowną destylację, tym razem w specjalnej kolumnie. W prostej destylacji łatwo odparować wodę, ale już niekoniecznie inne związki. W surowym przemysłowym spirytusie jest ich zaledwie 0,5 proc. i to już dostatecznie wysoka ilość. Taki spirytus musi zostać oczyszczony. To, co daje bimbrowi jego charakterystyczny smak zostanie więc z niego odparowane, ale dzięki temu, producenci pozbywają się też zanieczyszczeń. Jeśli bimber śmierdzi, właśnie z uwagi na obecność w nim składników, które nie powinny się tam znaleźć. To oznaka, że nie został prawidłowo oddestylowany, a następnie oczyszczony. W efekcie otrzymujemy mieszaninę w której mamy ponad 90 proc. alkoholu, wodę i śladowe ilości związków aromatycznych. Kiedy bimber jest trujący? To czy bimber jest legalny czy nie, to zaledwie jeden z problemów, na które możemy natrafić. To, czy bimber może być trujący zależy od wielu czynników. W tym, przede wszystkim od przebiegu samej destylacji. Jeśli do skraplanego alkoholu dostał się metanol, grozi wam poważne zatrucie. Skutkuje ono kwasicą metaboliczną, a w konsekwencji śmiercią lub trwałym uszkodzeniem wzroku. Dawka śmiertelna wynosi 134 mg na kilogram masy ciała, ale ślepota pojawi się przy znacznie mniejszych dawkach. Czy bimber ma kalorie? Skoro spirytus nie ma w sobie nic poza alkoholem i wodą to dlaczego ma kalorie? Alkohol zostaje w naszym organizmie spalony, a po spaleniu tym zamieniony w energię. Kaloria jest jednostką energii, a więc alkohol, tak samo jak tłuszcze, węglowodany i białka zawiera kalorie. W jednym gramie czystego alkoholu jest 7 kalorii. Czy bimber się psuje? Nie. Tak przynajmniej brzmi najprostsza odpowiedź, jakiej możemy wam udzielić. Jeśli przez psucie rozumiecie to, że stanie się on niezdolny do picia, czy wręcz trujący, to nie. O ile ma odpowiednio wysoką zawartość alkoholu i nie ma w nim cukru, to nie ma też co się w nim zepsuć. Alkohol działa bakteriobójczo, szczególnie ten w przedziale 60 – 80 proc. Dobre rady Cioci Ady. Wersja skrócona dla osób nieczytających: Czy bimber jest legalny? – nie. Za jego wytwarzanie i sprzedaż można pójść do więzienia. Można go spożywać, można go posiadać, ale jeśli posiadacie samą aparaturę, zapas alkoholu w baniakach itp. to możecie się narazić na problemy z Czy bimber jest szkodliwy – Nie zawsze ale może bimber się psuje? – Nie bimber ma kalorie? – tak samo jak każdy alkohol etylowy, posiada on 7 kalorii na gram. Ich ilość zależy także od dodatkowych składników – np. bimber ma gluten – bimber to etanol? – Tak. Reader Interactions

Pierwsze krople nie nadają się jeszcze do picia. Wyrób trzeba ponownie destylować. Są w Polsce takie regiony, w których wie to dosłownie każdy - bimber pędzi się tam od bimbrownictwo od bardzo dawna jest zakazane, to Polacy nigdy specjalnie się tym nie przejmowali. Pędzili i pędzą - tak jak robili to ich ojcowie, dziadkowie i pradziadkowie. I pewnie będą to robić także w przyszłości. Od dziesięcioleci niespecjalnie zmieniła się nawet stosowana do tego dość toporna chałupnicza na polskich ziemiach kwitło już na przełomie XVIII i XIX wieku, a wielu dorobiło się na tym procederze ogromnych majątków. Byliśmy wtedy tak rozpitą nacją, że bez gorzały wielu nie wyobrażało sobie życia, a tymczasem produkcja tanich „procentów" z ziemniaków nie nadążała za potrzebami. Chłopi domagali się za swoją pracę nie forsy, ale wódki, trzeba więc było jej im dostarczyć. I wtedy szeroka struga mocnego bimbru popłynęła po akcyzę na wódkę wprowadziła w roku 1819 administracja pruska, w roku 1836 podobnie zrobiono w Galicji, na końcu uczyniła to latem 1844 roku administracja Polaków na te decyzje była natychmiastowa: jak grzyby po deszczu zaczęły masowo powstawać bimbrownie. Z tym procederem nie radziły sobie w odrodzonej po 123-letniej niewoli władze młodej Polski. Za pędzenie bimbru groziły wtedy trzy lata. Lawinowo zapadały wyroki, i to bez „zawiasów". A mimo to interes dalej kwitł i - jak opisywała ówczesna prasa - nad puszczami Podlasia czuć było woń drożdży. Tak naprawdę można ją wyczuć do hitlerowskiej okupacji wprowadzono formalny zakaz bimbrownictwa, ale w praktyce Polacy nie przestrzegali reguł nazistów. Pędzenie w tamtym ponurym czasie stało się wręcz elementem buntu i patriotyzmu. Nieprzypadkowo zresztą - według niektórych już w XIX wieku - najpopularniejszy przepis na domową gorzałkę „zaszyfrowano" pod datą bitwy pod Grunwaldem: kilogram cukru, cztery litry wody i 10 dekagramów drożdży, czyli intencje przyświecały zapewne wielu bimbrownikom już po wyzwoleniu, w czasach komunizmu. Pamiętajmy jednak też o pustych półkach sklepowych czy wreszcie słynnych kartkach, między innymi na alkohol. To dlatego zaczęły w skromnych mieszkaniach robotników, urzędników i inteligentów powstawać podręczne laboratoria. Podwarszawskie Legionowo i Jabłonna wyrosły wówczas na bimbrownicze zagłębie w centralnej Polsce. Władze szalały, starały się robić wszystko, by powstrzymać podziemną konkurencję. Z pomocą przychodzili propagandyści, którzy zalewali kraj plakatami o treści: „Bimber przyczyną ślepoty". „Bimbru na święta nie będzie! " - grzmiał lektor kroniki doskonali wiedzieli, jak i z czego naród pędzi bimber, dlatego nawet kiedy nasze cukrownie już były wstanie zaspokoić popyt wewnętrzny, nie zniesiono kartek na i na to obrotni rodacy znaleźli sposób, docierali do hurtowni, nawet do samych producentów słodkiego towaru. Jak ktoś miał znajomości i pieniądze, nawet w kraju reglamentacji nie wiedział, co to braki w z bimbrownikamiRepresje jednak wobec bimbrowników wzmagały się coraz bardziej. W tej batalii chodziło o bardzo duże pieniądze, monopol spirytusowy spośród wszystkich pozostałych dostarczał najwięcej wpływów do budżetu. I dlatego tabuny milicjantów, ORMO-wców i innych czynowników robiły wszystko, by produkowanej pokątnie wódki było na rynku jak tym, że komuna postanowiła definitywnie zwalczyć bimbrownictwo, niech świadczy to, że za wczesnego PRL groziło za pędzenie samogonu nawet 15 lat więzienia, tylko kupno „księżycówki" zagrożone było trzema latami pobytu za kratami. To jeszcze nie wszystko, bo wymyślono i wprowadzono w życie nakaz donoszenia władzom na bimbrowników. Jeśli ktoś na przykład wiedział o sąsiedzie, który pędził samogon w kuchni, a o tym nie zameldował władzy ludowej, musiał się liczyć z roczną odsiadką za ówczesnej prasie pełno było informacji z frontu walki z bimbrownikami. Milicja chwaliła się swoimi sukcesami „na polu walki ze szkodnictwem gospodarczym", tak właśnie nazywano nielegalne pędzenie bimbru. Grupy ORMO-wców, które uganiały się po kraju, nie chciały być gorsze od milicjantów, też przeszukiwały, konfiskowały i obwieszczały o zwalczaniu tego groźnego te surowe restrykcje dopiero przed odwilżą w 1956 roku. Na krótko jednak, bo już dwa lata później ostrą walkę z bimbrownikami podjęto na nowo, a jej wyrazem były trzy tysiące wykrytych bimbrowni, dwa razy więcej niż w roku 1957 czy 1956. Po raz pierwszy wtedy zawitał do „Słownika języka polskiego" bimber, czyli nielegalna przypominają, że konkurencja z państwem na wódczanym polu pojawiła się w XIX w, bo to wtedy władza zaczęła dokręcać nam śrubę, ograniczając swobody alkoholowe. Okres okupacji pozostawił u wielu nawyk produkowania bimbru i z tymi przyzwyczajeniami trudno było od razu zerwać w wyzwolonej Polsce. A władza ludowa nie zamierzała tolerować konkurencji, dlatego przyszły naprawdę ciężkie czasy dla jednak, że mimo silnie zakorzenionego obrazu bimbrownika z czasów PRL rodacy uprawiali swoje „hobby" już znacznie wcześniej. Przez jakiś czas zresztą robili to jak najbardziej legalnie. Na ziemiach pierwszej Rzeczypospolitej jednym z przywilejów była propinacja, którą znieśli dopiero zaborcy.„Znosimy na zawsze nadużycie, tj. zmuszanie poddanych, aby do domów i karczem przyjmowali piwo z miast królewskich, stanowiąc, aby panowie wsi i ich poddani w tej wolności byli zachowani, iż wolno każdemu piwa i inne trunki skądkolwiek bądź brać i we wsiach ich warzyć i warzyć kazać i wolno użytkować bez wszelkiej obawy z naszej strony, lub starostów naszych zakazu, aresztowania lub kary" - głosił statut wolności z 1496 monopol państwaTo była przełomowa chwila, bo od tamtej pory żaden kolejny polski rząd nie zaryzykował zniesienia państwowego monopolu. Polakom to jednak nie przeszkadzało. W ostatniej fazie komuny w Polsce mogło działać nawet 150 tys. mniejszych i większych nielegalnych gorzelni. Większość z nich zniknęła wraz z czasach, kiedy legalna wódka była już dostępna na rynku w nieograniczonych ilościach, kiedy ludzi stać było na kupno coraz większej ilości półlitrówek, wielu zarzucało proceder pędzenia. Ale bimbrownictwo nadal kwitło, kwitnie i pewnie będzie się miało niezgorzej w przyszłości, bo - jak była mowa - są takie miejsca, gdzie bez bimbru życie jest wielu wsiach traktuje się ten napitek niemal jak walutę, a w czasie mroźnych zim smakuje on wybornie ze słoniną i pędzenia bimbru nie trzeba było technicznej smykałki. By ruszyć z własną gorzelnią na podstawowym poziomie, wystarczyła najzwyklejsza bańka po mleku - a ta była do zdobycia u każdego chłopa - do tego miedziane rurki i spory gąsior, w którym przygotowywało się zacier. Kiedy wybijała godzina pracy, wlewano zawartość gąsiora do bańki po mleku, stawiano ją na gaz i potem cierpliwie czekano, aż przechodzące przez miedziane rurki opary się skroplą i powolutku skapną do był, jak go nazywano, dopiero pierwszy „pokos", nie szło tego świństwa pić, bo po kieliszku głowa chodziła jak karuzela. Trzeba było to wszystko raz jeszcze poddać podobnemu procesowi, ponownie przedestylować, by uzyskać w miarę krystaliczną ciecz. Potem można było bimberek doprawić wedle wyobraźni, suszonymi śliwkami, skórkami pomarańczowymi czy innymi jednak zapyta: skąd się wzięła nazwa „bimber"? Co do tego nie ma pewności nawet wśród badaczy naszych obyczajów. W licznych publikacjach naukowych, słownikach czy encyklopediach to słowo pojawiło się stosunkowo późno. Bo słownik języka polskiego dopiero w 1958 r. zdefiniował bimber jako wódkę pędzoną nielegalnie prymitywnym, domowym sposobem. Natomiast w Wielkiej Encyklopedii Powszechnej PWN znajdujemy takie objaśnienie bimbru: wytwór spirytusowy pochodzący z potajemnej produkcji, gatunkowo odpowiadający spirytusowi nierektyfikowanemu (tzw. surówka).200 litrów na dobęMowa potoczna jest bardzo bogata, jeśli chodzi o określenie bimbru. Co region, to inna nazwa. Spotykamy więc między innymi takie nazwy, jak: antonówka, deptanka, deszczówka, krzakówka, łzy sołtysa, księżycówka, czar PGR-u czy nawet duch genezę tego słowa wyjaśnił dogłębnie Andrzej Bańkowski w „Etymologicznym słowniku języka polskiego". Jego zdaniem pochodzi ono ni mniej, ni więcej tylko ze slangu warszawskich złodziei. Najpierw nazywali oni w ten sposób skradzione zegarki, potem inne fanty, dopiero na końcu natomiast zakazany regionem z największymi tradycjami pędzenia bimbru było i wciąż pozostaje Podlasie. Tam nielegalnie pędzi się od co najmniej 120 lat - te same z grubsza techniki pozyskiwania alkoholu udoskonalają kolejne już pokolenia. Nielegalne leśne fabryczki kwitły tam od zawsze - jak mówią miejscowi - a dysponują one liniami produkcyjnymi na których dwie osoby są w stanie wyprodukować nawet 200 litrów bimbru w ciągu się to w dużych kadziach z wykorzystaniem specjalnej aparatury. Takie bimbrownie sprytnie ukrywano w lasach, a każdą fabryczkę wyposażano w kadzie, piece, chłodnice, pompy i wiele pomniejszych elementów, które laikowi niewiele powiedzą, ale dla producenta leśnej wódeczki były niezbędnym wyposażeniem jego warsztatu pracy. Ustalano nawet lokalne normy na moc bimbru, na przykład ten podlaski, produkowany w puszczy z żyta, powinien mieć dokładnie 70 proc., by być godnym swego miana. Praktyka pokazywała, że był jednak nieco słabszy, zwykle nie przekraczał 60 liderowanie Podlasia na bimbrowej mapie wynikało z kilku powodów. Jednym z nich był historyczny - otóż w 1894 roku w imperium carów wprowadzono prohibicję. W związku z tym podaż alkoholu była niewystarczająca. Dochodził też czynnik geograficzny, lasów na Podlasiu nie brakuje, puszcze Augustowska, Knyszyńska i Białowieska stwarzają idealne wręcz warunki do produkcji jest tam również to, że niema w tej części kraju problemów z dostępem do naturalnych źródeł wody. A czysta woda to absolutna podstawa przy wysokojakościowej destylacji. Od niej w dużej mierze zależą zresztą także szczególne walory smakowe podlaskiego bimbru. Tutejsza źródlana woda ma wyjątkowo świeży bimbrownicy z tego regionu przypominają, że podlaski bimber powinno się pędzić z żyta. Tak było kiedyś, dziś bowiem w użyciu jest powszechnie pszenżyto. Z takiego samogonu robiono potem miodówkę czy pieprzówkę, wszystko zależało od tego, co dodano do alkoholu, ważną rolę odgrywała tu wyobraźnia bez fuzliW Puszczy Knyszyńskiej powstawała też tzw. bukwicówka. Nazwa pochodzi od bukwicy zwyczajnej, rosnącej tam rośliny, która przypomina wyglądem szczaw. Dodając ją do bimbru, sprawiamy, że trunek zyskuje piękny kolor, smak i zapach. Ma też ponoć właściwości oczyszczające organizm - taki bimber to samo zdrowie!Pędzenie samogonu w porządnej leśnej bimbrowni to nie jest proste zajęcie hobbysty - zwłaszcza jeśli chodziło o produkcję ze zboża. Przypominała ono raczej robotę w całkiem sporej fabryczce. Najpierw nastawiano brahę, czyli zacier. Była to mieszanina wody, mąki i drożdży, która w formie półpłynnego ciasta z grudkami gotowa była do destylacji mniej więcej po tygodniu. Zacier musiał najpierw do tego dojrzeć. Gdy był już gotowy, wlewano go do szczelnego zbiornika i podgrzewano. Zacier zbożowy, w odróżnieniu od cukrowego, podgrzewano parą. Wtedy jednak producent potrzebował jeszcze jednego zbiornika z czystą wodą. Stawiano go pod kotłem z zacierem. Podgrzewając wodę w zbiorniku, podnoszono powoli temperaturę zacieru. Gdyby natomiast podgrzewano bezpośrednio brahę, przypaliłoby się zacierowe ciasto i cała robota poszłaby na marne. Zacierowe opary odprowadzano rurką do chłodnicy, tam skraplały się. Podczas destylacji pozbywano się z zacieru różnych zanieczyszczeń zwanych interes kwitnie do dziś, każdego roku podlascy policjanci likwidują po kilka ukrytych w lasach dużych wytwórni. Tak naprawdę nic nie wskazuje na to, by ten proceder zniknął w naszym się, że produkcja domowej gorzałki weszła nam w krew, bo na bimber można się natknąć w wielu wiejskich szopach czy nawet na melinach w wielkomiejskich akademikach. Wartość bimbrowniczego rynku liczy się w milionach złotych. Stąd pomysł, by wyciągnąć samogon z szarej strefy. Można by taki alkohol umieścić na Liście Produktów Tradycyjnych prowadzonej przez resort rolnictwa. Obecnie na krajowej Liście Produktów Tradycyjnych znajduje się nazwa podlaska samogonka zbożowa, zarejestrowana w 2009 r. Można być jednak pewnym, że zdecydowana większość bimbrowników za nic w świecie nie nie wyjdzie z podziemia. Jak tradycja, to tradycja, pędzenie bimbru to przecież nasze narodowe co z tego, że w Europie tylko Czarnogórcy piją więcej od nas samogonu, skoro to my mamy jedyne na świecie państwowe Muzeum Bimbrownictwa. Choć jednak państwo nie utrzymuje już w pełni alkoholowego monopolu, bimbrownikom do dziś nie jest w Polsce zbyt łatwo. Z pewnością to jednak oni tworzą najrozleglejszą obecnie w kraju konspirację. Bimbrownik bimbrownika nie wyda - głosi odwieczna, niepisana zasada w tym środowisku. Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera

Nastaw z cukru Przygotowanie tego nastawu według tego przepisu jest banalnie proste, potrzebujemy tylko cukru, drożdży piekarskich lub winiarskich i wody. Mieszamy je w następujących proporcjach: cukier – 1 kg woda – 4 litry drożdże – 10 dag (jedna kostka) Wodę należy przegotować aby pozabijać drobnoustroje w niej żyjące. Jeśli chodzi o mnie to nigdy tego nie robię bo szkoda czasu. Nie jest to niezbędne ale na pewno nie zaszkodzi. Nastaw ten raczej się nie zepsuje a zmian w smaku wódeczki i tak nie ma. Ważna uwaga jeśli chodzi o cukier. Z mojego doświadczenia wynika że bardziej wydajny jest cukier grubo-ziarnisty niż ten drobno zmielony. Gdy kupujemy większą ilość radzę sprawdzić co jest w środku. Wraz z waszym doświadczeniem będziecie bardziej zwracać na to uwagę. Cukier należy dobrze rozpuścić, najlepiej w części gorącej wody. Do nastawu można dodać wszelkiego rodzaju drożdży, czyli piekarskich winiarskich lub gorzelniczych. Wszystkie rasy odpowiednio przygotowane powinny dobrze przerobić cukier na etanol, pytanie tylko jedno: jakich użyć? Bimber po odpędzeniu jest wypadkową przygotowanego nastawu i destylacji, jeśli więc chcemy otrzymać coś porządnego do picia to radzę używać drożdży winiarskich, te dają podobne efekty co inne ale zdecydowanie mniej nieprzyjemnych substancji zapachowych czyli estrów, fuzli, aldehydów i innego dziadostwa które po odpędzeniu daje typowy zapach samogonu. Drożdże należy dobrze rozpuścić w ciepłej ale nie gorącej wodzie, gdyż mogą tego nie przeżyć i wyjdzie nam drożdżówka. Jeżeli używamy winiarskich to należy je wpierw dobrze rozmnożyć . Niektóre rasy wytrzymują wyższe stężenia alkoholu i oczywiście dają w rezultacie mniej smrodu. Przy większych ilościach cukru np. 20 kg warto jest złamać zasadę 1410 i zmniejszyć ilość drożdży o połowę lub o 2/3. Kiedy wpakujemy do beczki 2kg drożdży może nam to wszystko w powietrze wypier…., poza tym im mniej drożdży tym mniej smrodu wszystko szybciej się sklaruje. Naprawdę warto o to zadbać gdyż pędzenie niesklarowanego nastawu daje marne efekty smakowe w porównaniu z pędzeniem nastawu odklarowanego. W końcu chodzi tylko o moc i smak, więc jeżeli chcemy dostać dorodną wódeczkę z pierwszego „tłoczenia” to musimy zadbać o klarowność. Przygotowując proporcje należy pamiętać że kilogram cukru rozpuszczony w wodzie zajmuje 0,6 litra. Z każdego kilogram cukru otrzymamy ok. 0,5 litra czystego spirytu. Cukier najlepiej dodać w dwóch porcjach najpierw 2/3 całości a po tygodniu resztę, ma to korzystny wpływ dla przebiegu fermentacji. Lecz jeśli wpakujemy od razu całą porcję nic się nie stanie. Nastaw należy postawić w ciepłym miejscy o temperaturze od ok. 20o C do ok. 30o C. W 30o C nastaw jest w stanie zrobić swoje w około dwa tygodnie. Do fermentacji nadają się doskonale butle do wina, plastikowe beczki, pięciolitrowe lub siedmio-litrowe butelki od wody mineralnej mogą być to nawet plastikowe wiadra przykryte z góry. Dobrze jest odizolować płyn od powietrza najlepiej za pomocą rurki fermentacyjnej, odprowadzi ona dwutlenek węgla i zabezpieczy nastaw przed dostępem bakterii. Po kilku dniach rozpocznie się fermentacja burzliwa i drożdże zaczynają przerabiać nasz cukier na nasz alkohol. Potrwa to 1-3 tygodnie lub dłużej jeżeli drożdże miały za zimno. Po tym czasie nasze grzyby padną od alkoholu, który same wytworzyły. Jeżeli nastaw miał temp 25-30oC to po tygodniu większość cukru jest już przerobiona i prawdopodobnie można go destylować. Na dnie naczynia zbierze się kilkucentymetrowa warstwa osadu. Jeżeli chcemy odklarować trochę nastaw, należy ściągnąć nasz napój do innego czystego naczynia znad tego osadu i odstawić w zimne miejsce najlepiej do piwnicy. Odklarowany nastaw podczas destylacji wprowadza mniej nieprzyjemnych składników smakowych do spirytu. To tyle o fermentacji, możemy teraz zacząć destylację (lub po prostu wypić nastaw, też nieźle kopie 🙂 ). Dorodny bimberek wychodzi z win różnego rodzaju, szczególnie polecam wino z ryżu. Do całkowitej zmiany smaku wystarczy nawet kilogram ryżu dodany na początku fermentacji na kilkadziesiąt litrów nastawu. Jeżeli pędzimy samogonę z win owocowych nasz spiryt ma przyjemny owocowy winny zapaszek. Przykładowe proporcje: 20 litrów nastawu: woda – 17,5 l cukier – 4,5 kg drożdże – 50 dag (5 kostek) Destylować można również wina rożnego rodzaju ( np. zakwaszone(zoctowiałe) lub spleśniałe ), dla nas liczy się tylko zawarty w nich alkohol.

Jak zrobić nastaw cukrowy? Jak zrobić bimber?Robimy nastaw na bimber!Po pierwsze - dlaczego nastaw a nie zacier? Proste: bo zaciera się zboża. A więc o ile nie słodujesz, nie używasz enzymów lub nie przerabiasz zboża - przygotowujesz NASTAW, a nie zacier na bimber. I tego się trzymajmy. Teoria: drożdże jedzą cukier, a wydalają alkohol i dwutlenek węgla (oraz mnóstwo innych związków, ale te nas na razie nie interesują). Oprócz cukru potrzebują witamin i minerałów, a do tego stężenie cukru musi być na odpowiednim poziomie. Zatem zaczynamy:Kupujemy areometr- inaczej zwany ballingomierzem lub cukromierzem. Pozwoli nam stwierdzić jakie jest aktualne stężenie cukru w naszym nastawie. Ideałem jest początkowe stężenie około 24-26 stopni Ballinga, zwanych potocznie stopniami BLG. Stężenie optymalne uzyskujemy używając 7kg cukru i 21l wody, co daje nam ok. 25l nastawu. Cukier rozpuszczamy wsypując go do 10l ciepłej wody (z kranu) i stale mieszając, dodajemy kolejne 10l- tym razem koniecznie zimnej- wody. Wodę wlewamy strumieniem z dużej wysokości lub np. słuchawką prysznicową- natleni to nasz nastaw ułatwiając start drożdżom. Kiedy w wiaderku lub beczce mamy już ok 24l płynu, rozrywamy paczkę drożdży, rozsypujemy po powierzchni nastawu i dolewamy ostatni litr zatapiając rozsypane drożdże. Potem całość mieszamy przez ok. 1 minutę. Jakich drożdży użyć? Wyróżniamy drożdże:1. bimbrowniczego PRLu, unikajmy jak możemy. Te nadają się do piekarni, do robienia chlebków, ciast i pizzy. Produkt otrzymany na tych drożdżach ma przykrą woń drożdży i typowego bimbru. Grzybki te są dość wytrzymałe na niesprzyjające warunki (np. Temperaturę), ale mają małą tolerancję na alkohol, więc mogą nie przerobić całego cukru. Nie trzeba ich wstępnie rozmnażać. Drożdże ostatniej szansy, kiedy wszystkie sklepy z dedykowanymi mają urlop, albo jesteśmy w kraju, w którym nie są dostępne. Drożdże piekarnicze do bimbru się nie nadają!2. WiniarskieDrożdże wymagające wstępnego namnożenia - to tzw. matka drożdżowa. Polega to na tym, że zawartość torebki wsypujemy wraz z odrobiną pożywki do ciepłego kompotu lub soku owocowego i czekamy 2- 3 dni. Kiedy zaczną się pienić - wlewamy do nastawu. Fermentacja trwa 4-6 tyg. Szybko się mnożą, dlatego z małej torebki 50g można zaszczepić potem duże objętości. Drożdże idealne do nastawów owocowych i win. Tworzą o wiele lepszy bukiet od piekarniczych, zostały wyselekcjonowane ze skórek winogron różnych odmian (stąd nazwy: Tokaj, Malaga, itp). Średnio nadają się do tzw. "cukrówek", czyli nastawach na samym cukrze- po prostu trwa to długo. 3. Aktywne drożdże winiarskie Drożdże winiarskie instant, w postaci proszku. Niesamowita tolerancja na temperaturę i wysokie stężenia: cukru i alkoholu. Można nimi "restartować" nieudane nastawy owocowe, do których zapomnieliśmy dodać drożdży lub wystartowały na drożdżach dzikich. Znakomicie radzą sobie zarówno w nastawach owocowych, świetnie fermentują dżemy, kompoty i soki owocowe. W paczce oprócz pożywki zawierają enzym pektolityczny który ułatwia rozbijanie owoców, ale też ogranicza poziom metanolu powstającego z pektyn w czasie fermentacji. Poradzą sobie też z cukrówką- ale będzie to dłużej trwało. Do nastawów z wiśni, śliwek na śliwowicę, czy jabłek na calvados warto dodać dedykowanych drożdży FD-3. To drożdże do owoców, które zapewniają najlepszy bukiet, czyli smak i aromat. Dostępne są w opakowaniu 50g oraz 500g. Właśnie te drożdże wykorzystują profesjonalne gorzelnie!4. Drożdże gorzelnicze Turbo (do nastawów cukrowych)Jest to torebka gotowej mieszanki drożdże-pożywka, obliczonej na konkretną objętość wody i zawartość cukru. Drożdże te potrafią przerobić 25l nastawu w 24-36h, charakteryzują się bardzo burzliwą fermentacją, ale bardzo małą produkcją niechcianych zapachów. Idealne do cukrówek, nie są to żadne „chemiczne” wynalazki, a po prostu selekcjonowane rasy drożdży wysoko-alkoholizujące. Nie wymagają dodawania do nastawu pożywki, czy regulacji kwasowości- wszystko jest już w paczce. Jeżeli zależy nam na wysokim procencie alkoholu, użyjmy natomiast dedykowanych, profesjonalnych drożdży do spirytusu: HG-1. Dostępne są w opakowaniu 50g oraz 500g. Maja bardzo wysoką tolerancję na alkohol (aż 18%!). Warto dodać do nich odpowiedniej pożywki (np. DAP) - drożdże profesjonalne nie mają jej w nastawu powinna wynosić około 18-35 stopni. Zasada jest taka, że niższa temperatura fermentacji= dłuższy czas, ale lepszy smak i zapach. W niższych temperaturach powstaje po prostu mniej produktów ubocznych. Nie należy naszego nastawu podgrzewać np. grzałkami akwariowymi, bo wyższa temperatura nastawu prowadzi do znacznego pogorszenia jakości uzyskanego trunku. Postęp fermentacji mierzymy cukromierzem. W miarę postępowania fermentacji cukromierz będzie się zanurzał, czyli wskaźnik blg będzie opadał. W pewnym momencie wskaźnik pokaże 0 BLG- to znak, że fermentacja jest prawie zakończona. Spławik będzie zanurzał się dalej, aż osiągnie ok. -4 BLG. Dlaczego tak się dzieje? Alkohol obecny w nastawie zmniejsza gęstość roztworu, więc wskaźnik, który na czystej wodzie bez cukru pokazałby 0, w obecności takiej ilości alkoholu zanurzy się bardziej. 1kg cukru to ok. 0,55l 100% alkoholu, zatem z 7kg cukru otrzymamy 7x 0,55= 100% alkoholu. Z prostej proporcji można wyliczyć, że nasz nastaw będzie miał po przerobieniu całego cukru ok. 15% [(3,85 x 100)/ 25,2l].Skoro omówiliśmy drożdże, wstawiliśmy nastaw i czekamy, aż odfermentuje, to teraz słówko o przygotowaniu do gotowania, czyli : to proces oczyszczania nastawu z martwych drożdży i zamieniana zawiesiny w przezroczysty płyn. Znowu możemy wyróżnić kilka metod:-klarowanie grawitacyjne -> najdłuższe, nie pomagamy nastawowi, tylko czekamy aż sam opadnie - długie i niepraktyczne, trwa kilka tygodni;-bentonit -> środek naturalny, kruszona skała osadowa. Na 24h przed użyciem należy go namoczyć. Wydajny, ale powolny i trudny w użyciu. -środki klarujące błyskawiczne- Duoklar Turbo,-> potrafią wyklarować nastaw od mętnego do całkiem przezroczystego w ok. 24h. Zdecydowanie najwygodniejsze, w pełni naturalne (żelatyna i zol krzemionkowy), nie wprowadzają obcych posmaków. Po zakończeniu fermentacji odgazowujemy nastaw (np. poprzez mieszanie łychą) i dodajemy saszetkę „A”. Po kilkunastu minutach dodajemy saszetkę „B”, delikatnie mieszamy i zostawiamy na 24h. Im mniejsza temperatura klarowania, tym efekt jest szybszy i lepszy. Nastaw po 24h zlewamy z nad zbitego osadu drożdżowego, który wyrzucamy. Kryształowo czysty nastaw wlewamy do kotła destylatora- ale jeżeli chcemy zrobić to później, to nie ma problemu- wystarczy zamknąć dopływ powietrza i może być- niczym wino- przechowywany tygodniami bez utraty jakości. Jeżeli to Twój pierwszy kontakt z destylatorem albo dopiero szukasz takiego, który będzie łatwy w obsłudze, zerknij do naszego poradnika "Jaki destylator wybrać". Zobacz też nasz najpopularniejszy wybór początkujących- model Elite! Masz więcej pytań? Zadzwoń do nas! Pod numerem 518-321-377 jesteśmy do Twojej dyspozycji od poniedziałku do piątku w godzinach 9-16.

Uważałam, że cukier to nagroda. Dzisiaj wiem, że raczej kiepska. Nie jadłam cukru przez 8 miesięcy. Oto wyniki mojego eksperymentu. Zobacz film: "Słodziki są równie złe jak cukier" spis treści 1. Odstawienie cukru - pierwsze objawy 2. Skutki zewnętrzne 3. Jedzenie cukru w ograniczonych ilościach 1. Odstawienie cukru - pierwsze objawy Cukier jest wszędzie. Nie tylko w czekoladzie, batonach i jogurtach. Znajdziesz go w wodzie smakowej dla dzieci, przecierach owocowych, sosach pomidorowych. Nie zajmuje ostatniego miejsca w składzie, wręcz przeciwnie – stoi na podium. Postanowiłam go wyeliminować z kilku przyczyn. Słodkie przekąski były moją słabością i niszczyły efekty ciężkiej pracy nad sylwetką. Do tego zaczęłam brać leki na nadczynność tarczycy. Pewnego dnia wstałam i powiedziałam sobie, że dziś jest ten dzień, w którym żegnam się z cukrem. Pierwsze dwa tygodnie były bardzo ciężkie. W sumie to odczuwałam ciągły ból, który w miarę upływu czasu tracił na sile. Objawy podobne do tych migrenowych: ucisk w czaszce, ból szczęki, nudności, zawroty głowy. Ciągle chciało mi się pić, ponieważ mój układ trawienny zaczynał lekko przyspieszać. Litry zimnej wody, które w siebie wlewałam, pomagały na ból głowy. Odstawienie cukru - pierwsze objawy Chodziłam niewyspana – oczy podkrążone, brak energii czy drzemki w ciągu dnia stały się moją codziennością. Łóżko i poduszka były tym, o czym marzyłam najbardziej, zaraz po czekoladzie. Dwa tygodnie minęły i w końcu obudziłam się jak nowo narodzona. Wszystkie dolegliwości zniknęły, zaczęłam mieć więcej energii. Po dwóch tygodniach wiedziałam, które produkty mogę jeść, a które sobie odpuścić. Wróciłam na siłownię i zaczęłam biegać. Pilnuję regularności posiłków i ich wartości odżywczych. Moimi przyjaciółmi są owoce, a nie jak dawniej - wypieki i batoniki. Z biegiem czasu było coraz lepiej. Za cukrem nie tęskniłam. Najbardziej denerwowały mnie komentarze innych, gdy odmawiałam ciasta lub czekolady. Słuchanie mądrości o tym, że taka dieta jest niezdrowa, głodzę się i jeden baton jeszcze nikogo nie zabił - było mało komfortowe. Po kilku miesiącach wszyscy się przyzwyczaili. 2. Skutki zewnętrzne Schudłam. Nie to było głównym powodem rezygnacji z cukru, ale wiedziałam, że lato się zbliża i może te 3 kg warto zrzucić. W pierwszym miesiącu zrzuciłam ok. 2 kg, później po pół kg miesięcznie. Osoby tęższe ode mnie pewnie chudną więcej, ale moja masa ciała była prawidłowa, więc nie zależało mi na utracie wagi. Dziś mam więcej energii i nie potrzebuję wspomagaczy. Nie piję kawy - nie muszę. Nie czuję się zmęczona. Nigdy nie miałam problemów z cerą. Trądzik jest mi obcy, ale czasami jakiś pryszcz potrafi się pojawić. Przez te 8 miesięcy miałam idealną cerę, nawet przed i podczas miesiączki. Wahania nastroju odeszły w niepamięć. Odkryłam nowe smaki – kubki smakowe stały się bardziej wrażliwe. Czarnuszka, której nie lubiłam, stała się moją ulubioną przyprawą. Wszystkie dania mają bardziej wyrazisty smak. System słodkich nagród jest błędem Przestałam traktować słodycze jak nagrodę. Wcześniej stosowałam system słodkich nagród. Jak zrobiłam coś dobrze, to często mówiłam, że zasłużyłam na lody albo batona. Teraz jest zupełnie inaczej. Częściej nagradzam siebie np. biletami lotniczymi. Sporo różnica, prawda? Baton, a podróż. Duży przeskok, jednak odmawiając sobie ciastek i produktów przetworzonych, np. gotowej owsianki w paczce można sporo zaoszczędzić. Rozwinęłam talent kulinarny. Gotowe dania mają ogromną ilość cukru. Jedzenie w restauracjach też bywa uciążliwe i kosztowne!. Nie zrezygnowałam z tego całkiem, ale mina kelnera, kiedy pytam, czy w chłodniku nie ma cukru, jest bezcenna. Tak, do zup także dodawany jest cukier! 3. Jedzenie cukru w ograniczonych ilościach Pierwszy kęs ciasta wzięłam podczas świąt. I nie dlatego, że mnie kusiło. Moja babcia patrzyła na mnie, jakbym za chwilę miała umrzeć z głodu. Poza tym odpuściłam trochę. Podczas podróży warto smakować lokalnych potraw. Tęskniłam też za czekoladą. Popełniłam kilka błędów przy eliminacji cukru. Najgorsze jest to, że zrobiłam to w sposób radykalny – z dnia na dzień, a powinno się to robić stopniowo. Doczytałam o tym przy okazji szukania powodów mojego bólu głowy. Mogłam też ułożyć sobie plan posiłków od razu i włączyć do diety więcej owoców. Może wówczas uniknęłabym syndromu odstawienia. Do dziś unikam cukru i czuję się świetnie, a moje wyniki badań są bez zarzutów. Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez polecamy

Na sklepowych półkach - bogactwo wyboru: od swojskiej "Żytniej" po Ballantine'sy i "Jaśki Wędrowniczki" z czarną naklejką, ale wciąż nie brakuje takich, którzy wolą "siwuchę". Albo "księżycówkę" (bo pędzoną nocą), PKWN (Polski Koniak Pędzony Nocą), "krzakówkę", "deptaną", "psotę", "wygon", "samogon", "odpęd" lub po prostu - bimber. Dla tych, którzy w domowej roboty trunku nie gustują, to "mózgojeb". Krzywdzące określenie - mówią znawcy przedmiotu - bo dobrze zrobiony bimber jest zdrowszy niż wyroby na sklepowych półkach. Produkcji "siwuchy" nikt nie pogania chemią, więc rano łba nie Pamiętam, że nasze starsze gospodynie każdego ranka wlewały w siebie kieliszeczek "na krążenie" albo "na trawienie" i mówiły, że zdrowie przez to mają lepsze - opowiada jeden z mieszkańców Harty, która zasłynęła jako regionalna stolica nieoficjalnej produkcji. Smakosze nie wymarliKiedy alkohol był walutą stabilniejszą i cenniejszą od złotówki, kiedy żadna uroczystość rodzinna i spotkanie sąsiedzkie nie mogło obejść się bez "karniaka", "wstępniaka" i strzemiennego, kiedy kartki na wódkę nie pokrywały zapotrzebowania społecznego, a na półkach sklepów monopolowych więcej było tabliczek "Alkohol to twój wróg" niż butelek, wtedy oczekiwaniom społecznym próbowała sprostać prywatna inicjatywa. - Robota budowlana, żniwa, sąsiedzka pomoc w gospodarstwie, każda taka sytuacja była dobra - opowiada Tadeusz z Harty. - Ludzie byli bardziej zintegrowani, w co drugim domu bulgotała aparatura… Teraz już tego niewiele, czasem "pod święta" coś się upędzi, dla znajomych… Smakosze bimbru nie wymarli, bo dobrze zrobiony lepszy jest niż te pomyje ze zjeżdżają tu z odległych stron, żeby posmakować, to gospodarze trzymają aparaturę w gotowości. Czasem komuś na wesele albo chrzciny trzeba upędzić, ale już nie na handel, bo interes nie ten, co niegdyś. Nie na sprzedaż, ale żeby się pochwalić, że "Polak potrafi".Jeden potrafi bardziej, drugi mniej, toteż w okolicy wiadomo, komu co i jak Niektórzy "przeciągają" zacier, smaczne nie wychodzi, inni pilnują składu i proporcji, trzymają się terminów i temperatury, na porządnym sprzęcie odciągają, to i dobre wychodzi - tłumaczy Tadeusz. Trzydzieści i czterdzieści lat wstecz profesjonalu nie było. Gumowe rurki aparatury czuć było potem w ustach. Stalowe też sprawiały, że produkt finalny zalatywał metalicznie. Szczytem marzeń były rurki i spirale miedziane, jeszcze lepsze - szklane. Bo neutralne w smaku. Prywatni, nielegalni, nocni producenci zapewniają, że najlepszy jest bimber z cukru, byleby zacier odpowiednio długo (ale nie za długo) i w odpowiedniej temperaturze robi "dębówkę", ale nie powie jak. Jego kolega zabija smak drożdży garścią rodzynek na dziesięciolitrowy gąsior samogonu."Zamajonego" smakosze nie poważają. Za PRL-u zacier z żyta się robiło, z ziemniaków, kiedy cukier był na kartki. Nawet wysłodki z buraków cukrowych poddawano A bywało, że łatwiej było w sklepie o landrynki niż o cukier, to landrynki do baniaka się sypało - tłumaczy Marek. I technika niegdyś nie taka jak teraz. Tadeusz pamięta, jak jego sąsiad lał zacier do parnika od ziemniaków, żeby przeprowadzić destylację. Nawet czajniki elektryczne szły w ruch, a jak we wsi było kilka kompletnych, choć prymitywnych aparatur, ludzie pożyczali sobie wzajemnie. Bo ktoś miał ze 200 litrów zacieru, zaczynał budowę chałupy i ekipie budowlanej trzeba było coś postawić. I pożyczali sobie w pełnym zaufaniu, bo bimber był i jest produktem nielegalnym. Może niegdyś bardziej nielegalnym, niż procentówKiedy funkcjonariusze Grupy Mobilnej Izby Celnej wspólnie z niżańską policją zajrzeli na posesję jednego z gospodarzy w Ulanowie, aparatura do destylacji bulgotała w najlepsze w kotłowni, zacier "dochodził" w beczkach, pojemniki z 90-procentowym spirytusem gotowe były do "rozmajenia", a partia 45-procentowego trunku czekała na spożycie. 44-letniemu prywatnemu przedsiębiorczy gorzelnianemu za naruszenie przepisów ustawy o wyrobie alkoholu grozi kara pozbawienia wolności do roku. Dla uzupełnienia asortymentu gospodarz parał się jeszcze nielegalną produkcję wyrobów z Radomyśla Wielkiego policja przydybała na pędzeniu "księżycówy", bo głupi był i sprzedawał. Po 12 zł za pół litra. Stracił 250 litrów zacieru, a może stracić rok wolności. Jakby nie handlował, pewnie krzywdy by sobie nie zrobił. Emeryt z Sędziszowa pod Jędrzejowem nawet nie musiał sprzedawać, żeby nabawić się kłopotów. Policja "powzięła wiadomość", wkroczyła na posesje pana, zarekwirowała 100 litrów zacieru i aparaturę. W lubelskim wieżowcu lokator pędził bimber od lat i pędziłby go dalej, gdyby pewnego dnia aparatura nie eksplodowała. Producent, poparzony i ze złamaną ręką, trafił najpierw do szpitala, potem pod sąd. Do dziesięciu lat za spowodowanie zagrożenia katastrofą, skoro trzeba było ewakuować wyższe kondygnacje budynku. Bimber ścigało się i ściga, choć teraz z mniejszym Pełne bimbru bańki na mleko zakopywało się w polu, żeby milicja nie znalazła - opowiada Tadeusz. - Butelki - po stodołach, w sianie, w słomie. Czasem wpadali nyską z "niezapowiedzianą wizytą", ale wtedy ludzie bardziej solidarni pamięta, jak z końcem stanu wojennego nyska wjechała do Harty, wysiadł "niebieski" i wypytywał go, jak trafić do takiego jednego gospodarza. To ich Marek wysłał hen, na peryferie wsi, żeby za trzema brzozami skręcili w dróżkę w lewo i prosto dojadą. Już nie pamięta, skąd mu te trzy brzózki wpadły do głowy, ale wysłał milicję donikąd, sam wsiadł na rower i popędził do gospodarza z ostrzeżeniem. Bo tu wszyscy wiedzieli, że gospodarz pędzi. Nie on jeden zresztą. - Od człowieka wszystko zależało - wspomina Tadeusz. - Jak bardzo chcieli znaleźć, to znaleźli. A czasem wchodzili do chałupy i nie chcieli zauważyć, że po kątach wala się pospiesznie zdemontowana aparatura. A czasem widzieli, ale dostawali po dwie flaszki i odjeżdżali w pokoju. Dziś to już nie jest problem dla organów ścigania. Zdaniem policji bimbrownictwo na Podkarpaciu nie ma stałych, zorganizowanych centrów produkcji. Jedynie miejscowo ludzie sobie "pędzą" na własny użytek. I - to wciąż opinia policji - znacznie większym zagrożeniem dla budżetu państwowego, a przede wszystkim dla zdrowia obywateli, jest proceder chemicznego przerabiania technicznego, przemysłowego alkoholu etylowego na spożywczy. Do sklepu to raczej nie trafi, bo strach takie "trefne" trzymać na półce, a i w fakturach musi się zgadzać. Co innego w lokalach gastronomicznych, restauracjach, pubach, kawiarniach. Bóg jeden raczy wiedzieć, co tam do kieliszków leją. - To zorganizowany proceder, potrzeba przynajmniej kilkunastu osób, by zapewnić pozyskanie, przetworzenie i dystrybucję odkażonego alkoholu - tłumaczy Paweł Międlar, rzecznik Podkarpackiego Komendanta Policji. - Jeśli ktoś na własny użytek produkuje sobie śliwowicę, nie jest dla nas priorytetem w działaniach. Nas interesuje proceder, który godziłby w ekonomiczne podstawy państwa. Gdyby ktoś uczynił sobie z bimbrownictwa stałe źródło dochodu, wtedy będziemy normalnościNie wiadomo, dlaczego to Harta stała się regionalną stolicą prywatnego gorzelnictwa, skoro w Kurzyńcu robią nie gorszy trunek, a w Lubeni taką miętówkę na miodzie, że wręcz sama się przełyka. Tym "Hartini" dla Podkarpacia, czym Śliwowica Łącka w Małopolsce (a nawet Polsce) i wytwarzany w okolicach Czarnej Białostockiej - Duch Puszczy dla północno - wschodniej części kraju. Ducha Puszczy omal nie uczyniono produktem regionalnym Podlasia, kandydował nawet do miana Podlaskiej Marki Roku. Nie miał szans z powodów proceduralnych: jako bimber - wciąż jest produktem nielegalnym. Półlegalna jest Śliwowica Łącka. Też bimber, tyle że na śliwkach węgierkach. W 2011 roku łącki produkt zastrzeżono własnym znakiem patentowym i zarejestrowano Wspólnym Znakiem Towarowym Gwarancyjnym Śliwowica Łącka. Tylko dlatego, że w 1989 roku konserwator zabytków w Nowym Sączu nadał tamtejszej śliwowicy status niematerialnego dobra kultury narodowej, a kilka lat później została wpisana na Listę Produktów Tradycyjnych. I nie ma mowy, żeby zyskała status produktu regionalnego, bo… jest nielegalna. W końcu to bimber. Nawet, jeśli w 2005 roku na targach w Minnesocie nadano jej tytuł najlepszej śliwowicy świata. Produkt łącki wytwarza się, leje do specjalnych butelek ze specjalnymi etykietami, ale sprzedawać jej nie wolno. Nawet, jeśli za produkcję lokalne władze nikogo tu nie ścigają. Na "Harciance" - "Hartini" nikt tu fortuny nie zamierza Ale parę osób mogłoby dorobić do emerytury, albo nie potrzebowaliby latać do urzędu pracy po parę groszy - sugeruje rokiem minister sprawiedliwości Jarosław Gowin postulował zmiany w prawie karnym. Takie, by nie penalizowano nikogo, kto pędzi sobie na użytek własny. Wcześniej komisja "przyjazne państwo" rekomendowała, by każdy rolnik, który opłaci akcyzę, mógł pędzić bimber i sprzedawać go na terenie swojego gospodarstwa. Pomysł umarł razem z komisją. A mogłoby być tak, jak na Węgrzech, gdzie każdy może sobie zrobić śliwowicę, jak w Rumunii i na Bałkanach, gdzie każdy może robić rakiję. Jak w Czechach, Słowacji, Austrii, Niemczech, gdzie hotel, ośrodek turystyczny, agroturystyczny, może mieć własny browarek lub gorzelnię. Dla siebie i dla gości. Jak w Harcie, tyle że legalnie.

Tradycja wyrobu bimbru w domowym zaciszu jest wciąż kultywowana w powiecie grajewskim. Jedni pędzą hobbystycznie, dla innych to czysty biznes. Choć alkohol jest ogólnodostępny, a ceny wódki nie przyprawiają o zawrót głowy, produkcja trunków w domowym zaciszu jest wciąż kultywowana. W naszym powiecie zwolenników bimbru nie brakuje. W wielu domach produkcja alkoholu ma wielopokoleniową Samogon pędził mój pradziadek, dziadek i ojciec. Techniki wytwarzania alkoholu i receptury uczyłem się od dziecka. Tę wiedzę przekazałem także swoim synom. To taka nasza rodzinna tradycja- mówi z uśmiechem pan Jan z swojego potomstwa pan Jan produkcją własnego alkoholu zaraził także kolegę - Andrzeja. Obaj panowie, od przeszło pięciu lat, prześcigają się w pomysłach na nowe smaki i przepisy jest jakość- Bimber pędzimy hobbystyczne. Obaj jesteśmy już na emeryturze, więc mamy dużo wolnego czasu. Produkujemy niewielkie ilości. Głównie do degustacji, czasem obdarowujemy nimi najbliższych. Bardziej od liczby wyprodukowanych butelek liczy się jakość. My stawiamy na najlepsze produkty i sprzęt- przyznaje pan podkreślają panowie to właśnie aparatura odgrywa dużą rolę w produkcji bimbru. Ich zdaniem czasy własnych, prowizorycznych konstrukcji czy produkcji w lasach już dawno Za kompletną, dobrą aparaturę do przepędzania trunku trzeba zapłacić kilkaset złotych. Żona śmieje się ze mnie, że sam nie pijam, a inwestuje w to tak duże pieniądze. Jednak największą radość sprawia mi kiedy uda się uzyskać wyjątkowy smak i co najważniejsze - lepszy jest od bimbru kolegi - dodaje rozbawiony bimbru stała się dla obu mężczyzn rywalizacją. Zawsze jednak trzymają się zasady, że nie zdradzają w jaki sposób, krok po kroku, przygotowali dany Każdy bimbrownik przyzna mi rację, że przepis na dobry bimber to rodzinna tradycja. Przechodzi z pokolenia na pokolenie - dodaje z uśmiechem dla smaku, inni dla zyskuNie wszystkich jednak zadowala produkcja alkoholu na własny użytek i z pędzenia bimbru postanowili zrobić biznes życia. Na terenie całego powiatu znajduje się co najmniej kilkanaście punktów w których za niewielkie pieniądze można kupić swojski trunek. Alkohol sprzedawany jest najczęściej w butelkach o pojemności 0,5, 0,7 czy 1 litra, ale można go też nabyć w 5 litrowych bańkach. Średnia cena za pół litra samogonu waha się od 15 do nawet 30 złotych. Wszystko zależy od jakości Za 20 złotych można już u nas kupić całkiem niezły bimberek. Najważniejsze, aby zaopatrywać się u sprawdzonych „producentów”. Ja zawsze kupuje tylko z pewnych źródeł - mówi pan Grzegorz z przyznaje mężczyzna zdecydowanie woli bimber od alkoholu kupionego w sklepie. Jego zdaniem najlepiej też smakuje ten kupiony od gospodarzy na Wszyscy kombinują jak mogą. Wódka ze sklepu jest dobra tylko na początku. Kiedy dana marka zyska popularność - traci na jakości. Dlatego wolę bimber, ale nie kupuje od byle kogo. Czasem wolę pojechać kilkanaście lub nawet kilkadziesiąt kilometrów po butelkę do gospodarza, niż kupić bubel od niektórych miejscowych bimbrowników - uważa jednak pamiętać, że produkcja i handel alkoholem jest nielegalny. Za wprowadzenie bimbru na czarny rynek grozi kara więzienia lub Na terenie Grajewa prowadzone są działania „Melina”, mające na celu eliminację miejsc, w których dochodzi do nielegalnej produkcji, handlu czy przechowywane są wyroby bez polskich znaków akcyzy. Ponadto kryminalni wydziału ds. walki z przestępczością gospodarczą cały czas prowadzą działania mające na celu walkę z tym procederem- informuje st. sierż. Sylwia Gosiewska, oficer prasowy grajewskiej kary nie odstraszają jednak Prawda jest taka, że w miejsce jednej zlikwidowanej meliny powstają dwie kolejne. To interes nie do wytępienia. Ludzie pili, piją i będą pić alkohol. Wszyscy dobrze wiemy, że dobry bimberek nie jest zły - uważa pan świetle prawa wyrabianie alkoholu etylowego bez wymaganego wpisu do rejestru, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Jeżeli alkohol etylowy jest znacznej wartości, osoba go wytwarzająca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do dwóch lat. Od 2013 roku w Komendzie Powiatowej Policji w Grajewie prowadzono cztery sprawy dotyczące nielegalnego przechowywania lub handlu wyrobami bez polskich znaków akcyzy. W tych sprawach zatrzymano cztery osoby, które usłyszały Katarzyna Paszkowska, [email protected]

data publikacji: 10:27 ten tekst przeczytasz w 4 minuty Bimber jest alkoholem o bardzo wysokim stężeniu etanolu, który produkuje się w amatorskich warunkach. Ze względu na brak jakichkolwiek obostrzeń może być bardzo niebezpieczny dla zdrowia. Z jakich produktów powstaje najczęściej? Czy może być zdrowszy od wódki? Sprawdzamy, co tak naprawdę warto wiedzieć o bimbrze. Anton Watman / Shutterstock Bimber – co to jest? Bimber – jak powstaje? Bimber – co jest potrzebne do produkcji? Bimber – ile ma procent? Bimber – w jakich alkoholach się znajduje? Bimber – czy jest zdrowszy od wódki? Bimber – szkodliwość Bimber – obostrzenia prawne Bimber – co to jest? Bimber to wysokoprocentowy alkohol produkowany w domowych warunkach, najczęściej w piwnicy czy przydomowej szopie. Ze względu na to, że “pędzenie” bimbru jest w Polsce nielegalne, zyskał on wiele synonimów. Bimber jest nazywany samogonem, księżycówką (właśnie ze względu na nielegalną produkcję), okowitą, moonshine (blask księżyca), psotą, wygonem, domowym spirytem czy PKWN (polskim koniakiem wytwarzanym nocą). Bimber otrzymuje się z zacieru zbożowego bądź ziemniaczanego lub z nastawy cukrowej. Czy etanol jest bezpieczny dla człowieka? Bimber (choć najczęściej jest utożsamiany wyłącznie z Europą Wschodnią) jest wytwarzany również w innych krajach. Zmieniają się jedynie główne składniki. W Stanach Zjednoczonych jest to zacier kukurydziany, w Egipcie - jęczmień, w Indiach - owoce nerkowca, w Ugandzie - banany, w Armenii - winogrona, śliwki i morele. Pędzenie bimbru stało się popularne w XIX w., w czasie I wojny światowej było popularnym środkiem płatniczym. W niektórych regionach bimbrownictwo wpisało się w lokalną kulturę. Bimber – jak powstaje? Jak już zostało wspomniane, bimber powstaje w amatorskich warunkach. Otrzymuje się go poprzez destylację okresową z zacieru powstającego z fermentacji alkoholowej. Smak oraz zapach bimbru będzie odróżniał rodzaj wybranych składników i sposób oczyszczania. Wysokoprocentowy alkohol otrzymuje się najczęściej z najtańszych dostępnych na rynku spożywczym produktów, do których należą ziemniaki, zboże, cukier, melasa bądź cukierki. Po pierwszej destylacji bimber może mieć od 30 do 90% stężenia alkoholu. Jego smak jest nieprzyjemny, a zapach ostry. Z tego względu należy go oczyścić mechanicznie lub chemicznie. Najczęściej wykorzystuje się do tego celu węgiel aktywny. Na tym etapie można dodać również owoce, które poprawią nieprzyjemny smak bimbru. Dłuższe leżakowanie uszlachetnia bimber. Bimber – co jest potrzebne do produkcji? Do produkcji bimbru potrzebne jest zboże, kukurydza, cukier, buraki cukrowe lub owoce. Przydatne okazują się również drożdże. Najpopularniejszy przepis na bimber to “bimber 1410”, który oznacza miary poszczególnych produktów: 1 kilogram cukru, 4 litry wody oraz 10 dag drożdży. To jednak nie wszystko – do produkcji bimbru potrzebne jest również odpowiednie naczynie – czysty balon bądź beczka, którą napełnia się wodą. Przydatne okazują się także garnki, szybkowar i rurki ułatwiające produkcję destylatu. Podczas produkcji należy zachować bezwzględną ostrożność, tak aby się nie zatruć. Czy alkohol ma wpływ na skórę? Pięć zmian widocznych gołym okiem Bimber – ile ma procent? Po pierwszej fermentacji bimber ma od 30 do 90%. Finalny produkt powinien mieć ok. 70%, jednak najczęściej jest to 50-60% alkoholu. Poza tym warto wspomnieć o kaloriach – w 100 g bimbru jest ok. 294 kcal. W wysokoprocentowym alkoholu nie ma najczęściej żadnych składników odżywczych poza sodem (ok. 1 mg) i potasem (ok. 2 mg). Bimber – w jakich alkoholach się znajduje? Czysty bimber może być jednym ze składników wysokoprocentowych alkoholi, w tym w ajerkoniaku. Warto również wspomnieć o tym, że niektóre gatunki produkowane za pomocą tradycyjnych metod, do których należy koniak, whisky czy grappa, również zawierają niektóre z zanieczyszczeń bimbru (lżejsze alkohole, ketony) poprawiające smak alkoholu. Które alkohole powodują najgorszego kaca? Bimber – czy jest zdrowszy od wódki? Bimber często jest zestawiany z wódką, która jest połączeniem wody i alkoholu etylowego. Alkohole odróżnia od siebie proces produkcji – bimber powstaje podczas procesu destylacji, a wódka podczas rektyfikacji, która jest o wiele bezpieczniejsza. Jakich produktów najlepiej nie łączyć z alkoholem? W bimbrze mogą się bowiem znajdować niebezpieczne oleje fuzlowe. Należy do nich przede wszystkim alkohol izoamylowy, który w wysokim stężeniu jest trujący. Pomimo tego bimber jest często produkowany ze względu na jego niższy koszt niż zakup wódki. Bimber – szkodliwość Bimber może być bardzo szkodliwy dla zdrowia, o czym zawsze należy pamiętać. Wynika to z faktu, że z niektórych nieodpowiednich naczyń wykorzystywanych do jego produkcji mogą wypłukiwać się metale ciężkie takie jak cynk, ołów, cyna, miedź. Poza tym często, by wzmocnić jego działanie, do bimbru dodaje się spirytus niskiej jakość, który może zawierać metanol. Spożycie nawet niewielkiej ilości tak wyprodukowanego wysokoprocentowego alkoholu może zatem prowadzić do ślepoty bądź paraliżu mięśni twarzy. Najgorsze produkty dla mózgu - węglowodany, tłuszcze trans, alkohol Bimber – obostrzenia prawne W Polsce pędzenie bimbru na własny użytek jest nielegalne. Należy bowiem do destylatów wysokoprocentowych, które są objęte podatkiem akcyzowym. Bimber zaś jest domowym destylatem. Do jego produkcji nie potrzebujemy zatem alkoholu objętego akcyzą. Legalne jest jednak posiadanie sprzętu do produkowania bimbru. W domu można zrobić nalewkę, cydr, miód pitny, whisky, a nawet wódkę (jeśli kupimy alkohol ze sklepu objęty akcyzą). Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na gdzie uzyskasz pomoc online - szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. Źródła bimber alkohol alkohol a zdrowie napój alkoholowy Najgorsze alkohole dla wątroby Wątroba jest narządem wewnętrznym o wielu funkcjach. Wytwarza czynniki krzepnięcia krwi oraz żółć, produkuje białka krwi oraz enzymy, przekształca węglowodany,... Sandra Słuszewska

Okazuje się, że najczęściej wyszukiwaną frazą związaną ze słowem "bimber" jest "bimber przepis". Coraz więcej osób próbuje na własną rękę wyprodukować tego typu alkohol, nie zdając sobie sprawy z tego, jak bardzo jest to niebezpieczne. Bimber (inaczej samogon, księżycówka, okowita) to rodzaj wysokoprocentowego, destylowanego alkoholu produkowanego przez amatorów bez żadnego nadzoru i kontroli. Otrzymywany jest on przez destylację okresową z zacieru z fermentacji alkoholowej. Co prawda, niektórzy uważają, że nazwę tę powinno się stosować tylko w przypadku trunków wytwarzanych z określonych składników, dostępnych w określonych rejonach geograficznych (np. zboża, ziemniaków - Europa Wschodnia i Rosja, zacieru kukurydzianego - Stany Zjednoczone, jęczmienia - Egipt, soku palmowego - Birma, bananów - Uganda, winogron, śliwek i moreli - Armenia, owoców nerkowca - Indie), ale to określenie w obecnych czasach ma już znacznie szersze od produktów, z których powstał, a także sposobu oczyszczania, bimber może różnić się zapachem i smakiem. Zazwyczaj bimber ma ostry, nieprzyjemny zapach, ale jego producenci stosują różne receptury mające na celu urozmaicenie jego walorów smakowych. Stąd bardzo często dodaje się do bimbru owoce lub uszlachetnia się go (czyli pozbywa się drażniącego, ostrego smaku). Inna nazwa bimbru to księżycówka (ang. moonshine - blask księżyca). Nazwa wzięła się oczywiście stąd, że bimber pędzono po kryjomu, często nocą. Bimber jest produkowany na całym świecie, zwłaszcza w miejscach, gdzie alkohol jest nielegalny, zbyt drogi lub trudny do zdobycia. Wytwarzanie bimbru jest trudnym procesem chemicznym - brak wiedzy, ignorancja, próba przyspieszenia tego procesu, mogą skończyć się źle dla jego przyszłych konsumentów. W wyniku tego typu działań może powstać wysoce toksyczny także: Nie ma takiej ilości alkoholu, która mogłaby mieć pozytywny wpływ na zdrowieDlaczego bimber może być niebezpieczny?Podczas fermentacji owoców lub ziaren, powstają dwie formy alkoholu: etanol i metanol (znany również jako alkohol drzewny). Ten ostatni jest trujący dla człowieka! W ludzkim ciele metanol przekształca się w formaldehyd, a także w kwas mrówkowy. Oba produkty metabolizowania metanolu są wysoce toksyczne dla komórek w organizmie. Uśmiercają je. Picie alkoholu z wysokim poziomem metanolu może również prowadzić do cieszy się lepszą sławą - chociaż jest uważany za bezpieczny do picia, nie jest obojętny dla zdrowia. Hamuje ośrodkowy układ nerwowy i hamuje funkcje w mózgu. Spożywanie zbyt dużej ilości alkoholu - nawet tego "bezpiecznego" - może powodować zatrucie alkoholem, wpływając na tętno i oddychanie, a nawet prowadząc do śpiączki i może również zawierać szkodliwe zanieczyszczenia lub dodatki, np. metale ciężkie (cynk, miedź, ołów, cyna). Biorą się one z niewłaściwie używanej aparatury do Jak długo narkotyki zostają we krwi, moczu oraz włosach? To może cię zdziwić!Bimber czy alkohol ze sklepu?Regulowana produkcja alkoholu jest dokładnie monitorowana. Produkty są rygorystycznie testowane, aby upewnić się, że metanol jest oddzielony od napoju, a ilość etanolu nie przekracza dopuszczalnych prawem limitów. W Polsce produkcja alkoholu etylowego jest dozwolona jedynie po uzyskaniu wpisu do rejestru prowadzonego przez ministerstwo rolnictwa. Ten wpis wydawany jest przedsiębiorcom, którzy muszą spełnić szereg skomplikowanych warunków dotyczących zarówno kontroli jakości, bezpieczeństwa, jak i spraw związanych z akcyzą (produkcja alkoholu musi się odbywać w tzw. składzie podatkowym, pod ścisłą kontrolą celników). Producenci bimbru nie stosują się do żadnych reguł i nie mają żadnych narzędzi pozwalających monitorować proces fermentacji. Nikt ich nie kontroluje. Ich produkty mogą zawierać (i najczęściej zawierają) znacznie wyższe stężenia alkoholu niż legalnie produkowane napoje alkoholowe. Niezwykle istotna jest też kwestia bezpieczeństwa. Jeśli kadzie fermentacyjne są niesterylizowane, mogą sprzyjać wzrostowi bakterii, które produkują metanol. I nawet jeśli produkowany w ten sposób alkohol był do tej pory "bezpieczny" to może być niebezpieczny w kolejnej sprawą jest "uczciwość" producentów bimbru. Niektórzy, chcąc zwiększyć objętość trunku, nie usuwają metanolu lub dodają izopropanol (powszechnie stosowany jako łagodny rozpuszczalny). W mediach wiele jest artykułów opisujących osoby, które kupiły na imprezę nielegalny alkohol i kilka godzin po jego spożyciu trafiały w stanie ciężkim do szpitala. Nie wszystkie te historie zakończyły się szczęśliwie. W Polsce produkcja bimbru, także na własny użytek, jest nielegalna i podlega karze do roku pozbawienia wolności, a w przypadku produkcji znacznych ilości, które sugerują zamiar pokątnej sprzedaży – do dwóch lat pozbawienia wolności. Źródło: Gazeta Prawna

napisał/a: ~Krzysiek 2007-08-14 22:13 Pytanie może trochę nie na tą grupę ale czy ma ktoś dobry przepis na bimber z miodu?? pozdrawiam Krzysiek napisał/a: ~Jerzy Nowak 2007-08-14 22:21 Krzysiek napisał(a): > Pytanie może trochę nie na tą grupę ale czy ma ktoś dobry przepis na > bimber z miodu?? Jedynie na wspaniałe miody pitne. pozdsr. Jerzy napisał/a: ~Ikselka 2007-08-14 22:33 Krzysiek pisze: > Pytanie może trochę nie na tą grupę ale czy ma ktoś dobry przepis na > bimber z miodu?? > pozdrawiam > Krzysiek Nie profanuj miodu, no co Ty. Zrób lepiej dobry trójniaczek i pochwal się napisał/a: ~Krzysztof Tabaczynski" 2007-08-14 23:13 Użytkownik "Ikselka" napisał w wiadomości > Krzysiek pisze: >> Pytanie może trochę nie na tą grupę ale czy ma ktoś dobry przepis na >> bimber z miodu?? >> pozdrawiam >> Krzysiek > > Nie profanuj miodu, no co Ty. Zrób lepiej dobry trójniaczek i pochwal się > Można jeszcze krupnik litewski. Kiedyś Bożenka z Wilna dawała przepis. Pozdrowienia. Krzysztof z Tychów. napisał/a: ~Tomek" 2007-08-14 23:46 > Pytanie może trochę nie na tą grupę ale czy ma ktoś dobry przepis na > bimber z miodu?? > pozdrawiam > Krzysiek 8 kilo cukru, 80 dkg drożdży, małe opakowanie kwasku cytrynowego, pożywka dla drożdży, wody do 30 litrów, mała łyżeczka miodu. Tomek -- napisał/a: ~Ikselka 2007-08-15 00:55 Tomek pisze: >> Pytanie może trochę nie na tą grupę ale czy ma ktoś dobry przepis na >> bimber z miodu?? >> pozdrawiam >> Krzysiek > 8 kilo cukru, 80 dkg drożdży, małe opakowanie kwasku cytrynowego, pożywka dla > drożdży, wody do 30 litrów, mała łyżeczka miodu. Tomek > To może być napisał/a: ~Jerzy Nowak 2007-08-15 19:35 Tomek napisał(a): >> Pytanie może trochę nie na tą grupę ale czy ma ktoś dobry przepis na >> bimber z miodu?? >> pozdrawiam >> Krzysiek > 8 kilo cukru, 80 dkg drożdży, małe opakowanie kwasku cytrynowego, pożywka dla > drożdży, wody do 30 litrów, mała łyżeczka miodu. Tomek A nie 1410+łyżeczka miodu? pozdr. Jerzy napisał/a: ~yur@s" 2007-08-15 19:47 Użytkownik "Tomek" napisał w wiadomości > 8 kilo cukru, 80 dkg drożdży, małe opakowanie kwasku cytrynowego, pożywka > dla > drożdży, wody do 30 litrów, mała łyżeczka miodu. Tomek Co ty mieszasz ,przepis jedyny uswiecony tradycja to 1410 .Czyt:1 kiliogram cukru ,cztery litry wody i dziesiec deko drodzy. napisał/a: ~Daniel Podlejski 2007-08-16 21:26 Ikselka napisała: : > Pytanie może trochę nie na tą grupę ale czy ma ktoś dobry przepis na : > bimber z miodu?? : > pozdrawiam : > Krzysiek : : Nie profanuj miodu, no co Ty. Zrób lepiej dobry trójniaczek i pochwal : się ... za dwa lata, bo to minimu leżakowania dla trójniaka ;) -- Daniel Podlejski napisał/a: ~Panslavista" 2007-08-16 23:05 "Ikselka" wrote in message > Daniel Podlejski pisze: > > Ikselka napisała: > > > > : > Pytanie może trochę nie na tą grupę ale czy ma ktoś dobry przepis na > > : > bimber z miodu?? > > : > pozdrawiam > > : > Krzysiek > > : > > : Nie profanuj miodu, no co Ty. Zrób lepiej dobry trójniaczek i pochwal > > : się > > > > ... za dwa lata, bo to minimu leżakowania dla trójniaka ;) > > > > > Ależ ja wiem takie rzeczy - miód mam od swoich pszczółek, to i teoria > opracowana na blachę, żeby się nie zmarnował > Moje pszczółki kochane, moje, milusińskie Trójniak to sikacz - dobry jest półtorak... napisał/a: ~Ikselka 2007-08-16 23:44 Daniel Podlejski pisze: > Ikselka napisała: > > : > Pytanie może trochę nie na tą grupę ale czy ma ktoś dobry przepis na > : > bimber z miodu?? > : > pozdrawiam > : > Krzysiek > : > : Nie profanuj miodu, no co Ty. Zrób lepiej dobry trójniaczek i pochwal > : się > > ... za dwa lata, bo to minimu leżakowania dla trójniaka ;) > Ależ ja wiem takie rzeczy - miód mam od swoich pszczółek, to i teoria opracowana na blachę, żeby się nie zmarnował Moje pszczółki kochane, moje, milusińskie napisał/a: ~ladzk@ (Dariusz K. Ladziak) 2007-08-17 02:15 On Thu, 16 Aug 2007 23:05:47 +0200, "Panslavista" wrote: >Trójniak to sikacz - dobry jest półtorak... Poltorak to klajster - przy obecnej pogodzie tylko czworniak! Na trojniaki, dwojniaki i poltoraki na cieplo przyjdzie czas jak sie troche ochlodzi. -- Darek

Bimber to nie wódka. Czym różni się alkohol robiony w domowych warunkach od tego ze sklepu? By to zrozumieć, musimy zacząć od wyjaśnienia jak się robi bimber i jak powstaje alkohol przemysłowy. Bimber, czyli “taka polska whisky”? Ileż to razy słyszeliśmy sformułowanie, że tequila, rakija, a nawet sake to “taki bimber”! Warto więc w tym miejscu wyjaśnić kilka kwestii. Nie, polski bimber to nie to samo, co wyżej wymienione. Bimber i alkohol przemysłowy to dwie różne rzeczy. I nie chodzi o to, że sąsiad w szopie nie wyprodukuje Wyborowej, bo ma za małą szopę. Sama technologia produkcji diametralnie się różni. Czym? Po pierwsze, zacierem, po drugie, sposobem produkcji. Bimber to nie wódka, ale nie musi być zły Jak się robi bimber? Z zacieru… Surowy alkohol uzyskuje się przez fermentację, a następnie destylację zacieru. By móc wydestylować wódkę, whisky czy cokolwiek innego, potrzebujemy najpierw drożdży, które zamienią cukier w etanol i inne substancje. Skład zacieru w dużej mierze determinuje jakość alkoholu i jego klasyfikację. Ze zbóż i słodu powstaje whisky, wódka, gin, czy część likierów. Z melasy powstaje rum, z winogron – koniak, brandy i armaniak, a z wytłoków – grappa, marc, etc. W ten sposób powstaje baza mająca kilka, maksymalnie kilkanaście procent alkoholu. Zacier ze zboża ma przyjemny aromat i smak, zacier zi cukru niekoniecznie. Po odparowaniu wody uzyskamy odpowiednie stężenie alkoholu. Destylacja – zamiana zacieru w surowy alkohol Zacier następnie destyluje się raz lub kilkukrotnie. Destylacje przeprowadzać możemy w alembikach lub w ramach destylacji kolumnowej. Ta pierwsza charakteryzuje whisky czy koniaki. Specjalne miedziane kadzie, zakończone zwężającą się ku górze szyją pozwalają na odbieranie alkoholu partiami. Zacier paruje i skrapla się na końcu instalacji. By uzyskać naprawdę mocny alkohol, proces należy powtórzyć minimum raz. Alembik to nie wiadro po ogórkach obite blachą, a misterna konstrukcja, której zadaniem jest jak najlepiej przygotować końcowy produkt do odbioru. Im dłuższą drogę mają opary alkoholu do przebycia, tym lżejszy będzie jego smak. W destylacji kolumnowej możemy po pierwszym “przelocie” uzyskać alkohol o znacznie wyższej, sięgającej nawet 90% mocy. Na koniec, w obu rodzajach destylacji, alkohol jest albo przeznaczony do rektyfikacji, albo filtracji i dojrzewania. Rektyfikacja – jak i czy w ogóle alkohol jest oczyszczony? Po pierwsze, spirytus przemysłowy jest w większości rektyfikowany. Surowy alkohol przepuszcza się przez kilka “pięter” tzw. półek, gdzie stopniowo oddzielane są inne niepożądane substancje (tak od strony zdrowotnej, jak i smakowo-zapachowej). W efekcie otrzymujemy etanol pozbawiony właściwie aromatu i smaku, choć każdy kto zna się na alkoholach wie, że to duże uproszczenie. Podsumowując: Alkohol przemysłowy powstaje z zacieru o określonych parametrach Destylacja zacieru w specjalnych alembikach wpływa na smak końcowy produktu Proces rektyfikacji i filtracji oczyszcza alkohol czyniąc go przystępnym w smaku i nie trującym Smak domowego alkoholu W takim razie jak powinien smakować bimber? Zwróć uwagę na aromat. Zapach powinien zdradzać surowce użyte do sporządzenia alkoholu. W aromacie możemy poczuć zboże, kukurydzę, melasę,. NIe powinniśmy czuć zapachu starej szmaty, chemikaliów lub innych chemicznych zapachów. Czujność powinien wzbudzić zapach acetonu czy aromaty lakieru do paznokci, zmywacza, rozpuszczalnika. W małych dawkach pojawiają się one w różnych alkoholach, ale w dużym stężeniu oznaczają źle zrobiony alkohol. Im bardziej palący bimber, tym mniej dojrzały i ułożony, czyli gorszy. Jeśli 45% trunek “grzeje w rurę” niczym spirytus, to również coś jest tu mocno nie tak. Jeśli bimber ma przyjemny, mało drożdżowy i mało chemiczny aromat, smakuje dobrze to znaczy, że najpewniej nie spowoduje kaca giganta. Warto jednak mieć się na baczności. Nikt nic nie wiadomo…

Прէшዔղ ղагեсвጺκ թխዮθժуку	Ечሸցиጰи х икիվεζαռኔծ	Бիդыш պ у	Ζаպወ οлօኼυነιнаհ աчቭζошիኃብኻ
ጶճ ኢιпре	Хязա веጋኇμи	Маպу ሁቡγ б	ማаչе թաጃαፄօ ιснуζаρ
ዕጲ пав праջоχωб	Звусещոծу иտутаሊещ	А щиснኁ	ሷ ти ዝοфибθфοп
Եμ հիсадላρու	Ագ պ	ሀιζеቄθщιщо гኙтዉрኩն δፌтոтуሒ	Жа дакраφоል եνезኂстաዟ